WAAROM ???

Na lekker geslapen te hebben en een relaxt ontbijt is het tijd ,we moeten gaan

uitpakken .

Waar begin je, het word de slaapkamer, waar we het meeste van mee hebben is kleding.

Je krijgt spontaan rode wangen, als je om je heen kijkt.

Waarom heeft een gezin zoveel kleding?, hoe dan .

Moet dat allemaal in die kast, even lijkt dat niet te gaan passen .

Schaamte overheerst.

Ik kan het niet geloven is dit echt allemaal van ons, er zijn weleens vrienden geweest bij ons thuis die zeiden jullie hebben ook niet veel kleding.

Geloof me ik weet ook niet waar het allemaal vandaan komt, maar het is veel heel veel.

Na 1 uurtje ploeteren is het gelukt de kast barst nog net niet uit zijn voegen.

De deuren kunnen dicht, yes!

Wel merk dat ik dat het lastig is je aandacht te verdelen bij het uitpakken en Xem, we hebben nu bijna geen aandacht voor hem.

Wat doet hij het goed, en ja dit moet toch echt even gebeuren .

Evan komt nog even langs, en ik denk gelijk kom niet binnen alsjeblieft, niet binnen komen.

Als hij deze ravage zou aantreffen op dit moment, nee dat kan echt niet.

Gelukkig pfff, hij blijft bij de deur staan .

Hij vraagt heel lief en belangstellend hoe onze eerste nacht is geweest.

We kunnen niet anders dan goed antwoorden, en benadrukken dat we erg blij zijn met het huis.

Hij kwam vertellen dat hij samen met Aud (zijn vrouw) een weekendje weg gaat.

Bij vragen of problemen mogen we altijd appen of bellen .

We redden ons wel, denken we .

Als je eens weet wat we allemaal nog moeten uitpakken, denk ik bij mezelf dan gaan wij ons echt niet vervelen.

Steeds meer komt het besef dat er bij Piet en Ina ook nog zoveel staat, en dat is echt niet alleen gereedschap.

Nee dat kan toch niet, hebben wij in al die jaren dan zoveel verzamelt.

Ik zucht eens diep, de vraag waarom overheerst.

Ja inderdaad Wendy dat word echt niks kopen het eerste jaar ,of misschien wel de eerste 10 jaar niet.

Dat komt dan goed uit.

Zo komt het eerder benoemde probleem van als je vrouw niet te veel online koopt, ook goed van pas.

En hoeft Pieter zich geen zorgen over zijn bankrekening te maken.

Beetje bij beetje lijkt het steeds wat meer vorm te krijgen.

We gaan nog om een boodschapje, doordat we in quarantaine zitten (10dagen) mag er maar 1 persoon naar de winkel.

Pieter wacht buiten met Xem , helemaal trots kom ik naar buiten .

Het us gelukt, ik heb de zelf scan kassa gebruikt en ik kon alles lezen.

Waar het een halfjaar geleden vaak nog Chinees leek kon ik nu alles lezen.

Ook het verstaan van de noorse taal als de mensen een beetje langzaam praten lukt steeds beter.

Nu het praten nog wat beter onder de knie zien krijgen, het zou zo fijn zijn als je al een kort gesprekje met je buren zou kunnen voeren.

Al denk ik echt dat het nog weleens een paar maanden zal kunnen duren, voor we een echt gesprek kunnen voeren.

Eigenlijk heb je er ook een portie lef voor nodig, het gewoon toepassen.

Xem wilt graag even op het strandje voor ons huis spelen.

Het begint zachtjes te regen maar hier is dat helemaal niet erg.

In Nederland is regen natuurlijk ook niet erg, maar betrapte mezelf er dan wel op dat we naar binnen gingen.

We blijven dan ook gewoon rustig zitten, zoals we dat hier om ons heen ook zien gebeuren.

Op een van onze eerste reizen zijn een noor tegen ons, slecht weer bestaat niet slechte kleding wel.

We zijn dat nooit meer vergeten.

Xem schept verder in het zand die kijkt ook niet op of om, wij genieten echt van de rust en het uitzicht.

Het is nog steeds een beetje ongelooflijk, gaan we hier dan voorlopig echt niet weg.

Zo bizar, dat het echt onwerkelijk is na maanden onzekerheid en wachten.

Zitten we hier dan aan het fjord in de regen.

En voor nu voelt het echt als een cadeautje ,het moet denk ik allemaal nog wel even landen.

Na een gezellige lunch met zijn drietjes valt me nog iets op.

Hoe fijn het is dat Pieter na al dat harde en vele werken lekker thuis is.

Wat kan ik hier goed aan wennen zeg.

Het is dan ook helemaal niet erg, dat hij in het begin de ene week 3 dagen en de andere week 2 dagen gaat werken.

Xem roept ook hele dagen papa kom eens papa kijk eens papa ………

Wat ook erg leuk is om mee te maken, dat Xem zeker wel een half uur met de deur dicht heeft zitten video bellen met Vico.

Fantastisch ze delen van alles .

Wel bizar, want je ziet je eigen kind op zulke momenten ineens erg groot worden.

Eind van de dag ploffen we heerlijk op de bank en kijken een film, gewoon zo met zijn drietjes soms heb je meer niet nodig.