OP VELE VERZOEK

Hallo lieve lezers, dat is echt alweer zo lang geleden! Bijna een jaar geleden, schreef ik het laatste blog, nou ja laatste voor toen, het was even het laatste blog. Wel heb ik het altijd open gelaten, omdat ik het schrijven heerlijk vind en jullie zo toch mee kan laten kijken, met ons leven hier in nog steeds het betoverende Noorwegen. Natuurlijk probeer ik jullie ook persoonlijk te appen, bellen en bij te praten, maar dat is lastiger dan ik in eerste instantie heb kunnen bedenken. Niet omdat ik niet meer aan jullie denk, of omdat ik er geen zin in heb, maar gewoon zoals de meeste van jullie vast wel zullen herkennen, “de tijd”. Alle ballen hoog houden is nu eenmaal bijna onmogelijk en wat Noorwegen me dan weer wel echt heeft geleerd is, tijd voor elkaar, dat staat op nummer 1! De meest gehoorde clichés, die ouders vertellen zijn dan ook echt waar , waar bij sommige dat er al van nature in zit, moest ik daar even een reisje voor naar Noorwegen maken. Nooit geweten, dat er zoveel mensen van mijn klunzige verhalen aan het genieten waren, zo krijg ik ook heel vaak de vraag of er nog nieuwe blogs aankomen. Ergens snap ik dat ook wel, jullie missen natuurlijk, die vrolijke soms wat beschamende verhalen van de familie Wisse ! Nu heb ik heb mezelf voorgenomen om jullie toch weer eens een kijken te gunnen in ons leven tot nu toe. We zijn bijna een jaar verder en er is veel gebeurd kan ik jullie vertellen., niet alleen grappige ,momenten hebben we beleefd, maar ook veel veranderingen hier. Pieter heeft er een nieuwe uitdaging bij , Xem gaat alweer naar de vierde klas en maakt ontzettend veel ontwikkelingen door, zo is hij zelfs als klassenvertegenwoordiger gekozen. Zelf heb ik een nieuwe hobby ontdekt en geniet ik als nooit tevoren weer meer van het kappersvak. De taal heeft ons op sociaal gebied ook zoveel meer gebracht dan we ooit van te voren hebben kunnen wensen. Ons huis heeft al de nodige metamorfoses ondergaan. En zeker niet te vergeten, onze eerste terugreis naar Nederland is een feit. Dus kortom genoeg schrijfmateriaal om weer wat blogs mee te vullen, het zal geen wekelijkse post zijn ,maar af en toe wil ik toch proberen, om even extra aan jullie te denken, om zo jullie weer wat meer te betrekken bij ons leven hier,. Hopelijk hebben jullie er alweer net zoveel zin in als ik en zitten jullie alweer op het puntje van jullie stoel klaar voor het eerste blog na maanden. Mijn vingers glijden alweer over het toetsenbord als nooit te voren. Houd mijn Instagram en Facebookpagina goed in de gaten, daar zal ik de link plaatsen als er een nieuwe blog is . Voor nu een hele dikke knuffel van mij en natuurlijk van de twee mannen.