VERRASSING

De laatste vrijdag voor de vakantie.

Aan het eind van de middag, hebben we opeens visite.

Hei, horen we roepen bij de voordeur.

We komen net terug van het strand, we staan op het punt om onder de douche te stappen.

We zijn een beetje beduusd, we hadden niemand verwacht .

Er staan 2 vrouwen en 2 kindjes bij de deur.

Hei, zegt Pieter kan ik iets voor jullie doen?

Ze komen voor Xem.

Xem kan geen Noors en geen Engels, dus die kan het gesprek ook niet volgen.

Nu wordt hij uitgenodigd voor een verjaardagsfeest, van 2 jongens uit zijn klas.

Wauw!!!

Dat is bijzonder, je hebt nog geen dag doorgebracht op school, niemand kent je nog en toch word je uitgenodigd .

Wat ontzettend lief.

Zelf moet ik het allemaal even laten bezinken.

Maar als Pieter aan Xem uitlegt wat ze komen doen, zegt hij gelijk., oké leuk.

Wat lijkt hij toch veel op zijn papa.

Gelukkig maar!

Zelf zou ik dit avontuur nooit aangaan, als ik de taal nog niet beheers,.

Xem, ja hoor die doet het gewoon.

Schijnbaar is het in Noorwegen zeer normaal dat de hele klas mag komen.

Omdat Xem bij de klas hoort, ja mag hij ook komen.

We vragen even of we een cadeau moeten kopen .

Nee dat is niet nodig, iedereen betaald 10 euro per kind en dan kopen de ouders zelf het cadeau.

Meestal 1 groot cadeau.

In het geval van de klas van Xem gaat dat zo.

Er zijn 13 kindjes, dus 13x 10 euro is 130 euro.

En daarvan gaat de ouder van het jarige kind dan om een cadeau.

Eigenlijk is dat wel handig want 10 euro ben je al snel kwijt aan een cadeautje.

Zo krijg je niet allemaal losse prulletjes.

Oké dat is dan geregeld, nu nog kijken waar we moeten zijn.

De plaats wordt uitgelegd, het is hier in het dorp.

We snappen nog niet helemaal goed waar het zou moeten zijn.

De mama stelt voor om Xem op te halen, ook daarin is Xem gelukkig erg makkelijk.

Hij stemt gelijk toe.

We leggen uit dat het dan wel zonder ons is, geen probleem hoor dat komt goed zegt hij stoer.

Xem wat verbaas je me toch soms, je wordt al zo een grote vent.

Vrijdag is het zover!

Om half 4 rijdt de mama de parkeerplaats voor ons huis op.

Xem staat al klaar om te vertrekken.

Pieter heeft aan mij gevraagd, om nog even goed de weg te vragen .

We moeten Xem wel om 18:00uur ophalen.

Xem is inmiddels al ingestapt en zit naast zijn klasgenootje Truls, zo heet de jongen die jarig is.

De meeste kinderen hebben echte Noorse namen, dat zal wel even duren voor we die in ons hoofd hebben.

Ze probeert de weg zo goed mogelijk uit te leggen, maar eigenlijk snap ik er geen bal van .

Ik zeg vriendelijk bedankt en benadruk dat het goed komt.

Wetende in mijn achterhoofd, dat Pieter dat wel gaat vinden.

Xem roept nog even doei en weg zijn ze .

Hoe bijzonder is dat eigenlijk toch hè met kinderen, die zijn zo makkelijk en flexibel.

Voor mij duren, die 2 uur dat Xem weg is ontzettend lang.

Er spoken van allerlei vragen door mijn hoofd:

-Hoe zal het gaan?

-Kan hij zich een beetje verstaanbaar maken?

-Voelt hij zich niet alleen?

Je snapt het voor mij was dit een kwelling.

Eindelijk! het is tijd, we gaan zegt Pieter.

Jij hebt de weg nog na gevraagd he?

Ja , uh een soort van.

Ik dacht dat jij het wel zou vinden.

Wat, hoor ik Pieter zachtjes zeggen, ik ben hier ook nog niet bekend.

In het Engels vind ik dat gewoon erg lastig en ja Noors is ook nog geen optie.

Voor Pieter is Engels duidelijk minder een probleem,

Gelukkig maar, want op zijn werk wordt alleen maar Engels gesproken.

Wat eigenlijk ook een valkuil is, want zo pik je het Noors ook niet snel op.

Maar dat is voor later zorg, nu moeten we Xem ophalen.

Pieter besluit toch maar even te bellen, zomaar rondjes gaan rijden lost het ook niet op natuurlijk.

We weten bij de plek aan te komen, het is fantastisch!

Een openbare speeltuin, met wederom een prachtig uitzicht.

Xem speelt heerlijk met de andere kinderen .

Hij valt helemaal niet buiten de groep en is helemaal niet verdrietig.

Een grote geruststelling voor mij dus.

In tegendeel, hij vraagt waarom we nu al komen.

Hij had nog wel langer willen spelen!

Lopend naar de auto zijn we net van die ondervragers, we willen alles van hem weten.

Xem kijkt ons een beetje lachend aan, en zegt” het was leuk, echt waar gewoon leuk”!

Oké, zo makkelijk gaat dat dus bij kinderen.

Het eten en drinken is wel anders op een kinderfeestje, dan wij in Nederland gewend zijn.

Zo was er rauwe broccoli met een soort saus, wat volgens Xem erg zuur was.

Ook drinken de kinderen allemaal cola, op een verjaardag schijnbaar heel normaal.

Xem zegt, dat hij maar water heeft gekozen omdat hij nooit cola mag.

Of hij de waarheid verteld weet ik niet, maar we hebben hem verteld, dat we dat zeer knap van hem vinden.

Maar als iedereen op een verjaardagsfeest een glas cola drinkt, dan mag hij dat natuurlijk ook.

De verbazing was van zijn gezicht af te lezen.

Mag ik dan cola?, dat antwoord zag hij niet aankomen.

Ook was er een pinata(zo een kartonnen dier waar ze opslaan met een stok, en dan valt er allemaal snoep uit).

Dat was een groot feest !

De cadeaus waren geweldig!, zei Xem.

Misschien is dat helemaal geen slecht idee, omdat geld bij elkaar te leggen, en 1 groot super cadeau te kopen.

Zo heeft ieder land zijn eigen gewoonte, ook wat verjaardagen betreft.

Zoals ze het hier in Noorwegen aanpakken, daar kunnen wij ons wel in vinden.

Al is een hele klas uitnodigen wel even een slik momentje.

Maar natuurlijk altijd nog makkelijker met 13 kindjes, dan met 30!

Voor Xem is de eerste schooldag nu iets minder spannend, hij heeft zijn klasgenootjes al gezien.