VAN DE SAHARA-WOESTIJN NAAR DE NOORDPOOL IN 9UUR.

Het is nog steeds zomervakantie voor Xem. Helaas moet ik gewoon werken en zijn mijn dagen soms vrij lang door de drukte, ook werk ik vaak cyclussen van 7 dagen, waar je in het begin vaak denkt; dat doe ik wel even, kan ik jullie vertellen het valt best wel tegen. Het valt me zwaar dat we gaan vakantie hebben met zijn drieën, gelukkig kan Xem veel spelen met zijn vrienden, maar als je hem dan hoort zeggen, dat hij het wel erg jammer vindt, dat we niet even echt op vakantie gaan, raakt het me toch. Natuurlijk begrijp ik hem helemaal, vooral ook omdat ik door mijn lange werkcyclussen soms niet zo aardig ben, dan ben je gewoon moe en kan je niet veel hebben. De rol om echt even aandachtig Mama te zijn gaat me dan niet zo goed af, moet ik eerlijk bekennen. Gelukkig is Pieter wel vrij, af en toe wordt hij even gebeld om naar zijn werk te komen, maar over het algemeen is hij in die 2 weken veel thuis en de mannen gaan er dan ook wel op uit. Xem vraagt of we nog wel echt op vakantie gaan, als ik hem uitleg dat het er niet in zit, moet hij daar even van bijkomen, wat ik volledig begrijp. Zo krijg ik een idee, ik moet denken aan een gesprek dat ik eerder die week met Xem heb gevoerd, zijn vraag was of we nog eens in de woonkamer konden slapen met zijn drieën. Pieter staat niet gelijk te springen, ik eerlijk gezegd ook niet, maar als Xem daar zo blij van wordt, is het natuurlijk snel te realiseren. We zijn eruit, we gaan het gewoon doen, maar dan wordt Xem net heel brutaal in de avond en moet ik erg boos worden, ik wil hem dan niet belonen met zo’n leuke verrassing. Hij moet die avond naar zijn eigen bed, maar dan gebeurt er iets vreemds, ik voel me zo ontzettend schuldig, soms moet je jezelf even een spiegel voorhouden en eerlijk proberen na te denken, waarom zijn gedrag zo is. Ik ben alleen thuis, als ik dan even goed nadenk kom ik al snel tot de conclusie; het is niet Xem die een kort lontje heeft, maar ik ben hier momenteel degene die op zijn tenen aan het lopen is en gewoon niks kan hebben. Pieter is die avond weer eens even zijn oude hobby gaan oppakken, werken in de avonduren; hahaha. Rune van fjord Safari heeft een probleem met één van de boten. We zaten heerlijk op het strand te eten, als hij aan Pieter vraagt of hij straks even tijd heeft om te helpen. Het wordt een ouderwets avondje sleutelen, ook ik vind dat geen straf, altijd als Pieter vroeger ‘s avonds in de garage had gewerkt, vond ik het een feest als hij thuis kwam. Lekkere zwarte werkhanden, de geur van olie en het is een extra cadeautje als hij ook nog heeft gelast, haha jullie merken wel een kantoorman zou nooit bij mij passen. Ik vind het heerlijk! Denk maar aan Channing Tatum(de acteur in Magic Mike), die scene met die laskap is hier echt favoriet, ooit van Pieter zo’n filmpje cadeau gekregen van zijn lasavontuur, of hij ook over zulke dansmoves beschikt als Channing Tatum in die scene, dat houd ik voor mezelf. Maar goed ik nam jullie even mee in mijn eigen reis(droom), nu gaan we weer even terug naar Xem, die krijgt vanavond zijn vakantieavontuur in de woonkamer . Als Pieter laat thuis komt ben ik net aan het sjouwen met de spullen van het bed, hij kijkt zeer bedenkelijk, waar ik normaal zeer consequent ben, heb ik me hier toch bedacht. Na mijn korte uitleg is ook Pieter om, wij gaan dit doen. De complete woonkamer is vrij gemaakt, zoveel ruimte hebben we hier niet, dus er gaat altijd best wat werk aan vooraf. Disco(de hamster) moet ook verhuizen, want je wordt gek als hij midden in de nacht naast je hoofd rondjes gaat rennen in zijn rad, die zetten we even in de badkamer. Pieter gaat Xem halen en dan gebeurt er iets wat we niet zagen aankomen als we hem willen overleggen naar het grote bed in de woonkamer wordt hij wakker, normaal slaapt hij altijd door als je hem overlegt of als we hem laten plassen, voordat we zelf gaan slapen. Misschien voelde hij het gewoon aan, zelfs met een slaperig hoofd en nog half dichte ogen kan Xem het voor elkaar krijgen om zijn oogjes te laten glunderen van geluk. Hier smelt ik dan weer helmaal van, als je kind zo snel tevreden kan zijn en zo intens kan genieten van de hele kleine dingen Wat zijn we blij dat we dit hebben gedaan, hij zegt wel 100 keer hoe leuk hij het vindt. Xem mag met mij op de grote matras, Pieter vindt dat iets te warm om er ook bij te kruipen, die pakt het kleine matrasje van Xem zijn bed en ook hij installeert zich voor de nacht. Waar ik even niet over heb nagedacht, is dat ik wel gewoon moet gaan werken de volgende dag, maar goed het is nu 23:30, dus dan kan ik nog redelijk wat uurtjes pakken, denk ik zo. Soms kunnen dingen blijkbaar toch echt gebeuren, normaal zou je toch alleen in je droom kunnen reizen van De Saharawoestijn naar de Noordpool in 9 uur tijd, nou ik kan jullie vertellen wij hebben die reis echt beleefd. Waarom weet ik niet, maar het duurt bij mij altijd net even wat langer om mijn slaap te vinden als ik ergens anders slaap, zelfs als ik in een andere ruimte slaap heb ik daar al last van. Na wat draaien en keren denk ik dat ik eindelijk mijn slaap kan vinden, maar ineens krijgt Xem uit het niks de slappe lach, natuurlijk werkt dat zeer aanstekelijk en ook ik kan het niet meer inhouden, Pieter daarentegen, die heeft zijn slaap dieper dan diep gevonden, want die is niet meer wakker te krijgen. Ik bespreek met Xem, dat ik het echt heel erg fijn zou vinden als we nu kunnen gaan slapen en hij stemt gelijk toe, die zal wel denken straks vlieg ik zo weer in die kleine bezemkast terug(zijn slaapkamer); ik luister braaf. Gelukkig is Xem een makkelijke slaper, die gave heeft hij zeker van zijn vader en hij is ook een makkelijke vroege vogel, het gebeurt zelden dat hij langer dan 07:00uur slaapt, die gave heeft hij dan weer van mij, ik kan ook nooit uitslapen. Als je dan eindelijk denkt, alles en iedereen is in volle rust, dan lieve lezers lijkt het net of je net bent geland met het vliegtuig in de Saharawoestijn, wat een hitte, binnen 10 minuten guts het zweet uit elke porie, ook Pieter is puffend wakker geworden. Het is niet te doen, ook hier zijn de zomerse temperaturen inmiddels goed voelbaar en de woonkamer is een stuk minder koel dan onze slaapkamer. Er zit niks anders op dan onze matras terug op ons bed te leggen, Xem vindt het gelukkig allemaal geen probleem, als hij maar in het grote bed mag blijven slapen. Pieter slaapt gelukkig heerlijk op Xem zijn 70x160 matrasje(die we speciaal hebben moeten kopen, omdat er voor een éénpersoons bed geen plek is in zijn bezemkast). Hij is wel blij, dat hij nu in “de kast” kan liggen, dan heeft hij steun aan zijn voeten, die zo over de rand hingen, hahaha! Oké, iedereen ligt weer goed, dan is het nu tijd voor wat extra koude lucht, door al het gesjouw zijn wij nog meer overhit geraakt dan dat we al waren. De ventilator zetten we op standje orkaankracht en verkoelen maar! Wat we een klein beetje onderschat hebben is het lawaai, het lijkt net voor je gevoel of je zelf mee gaat opstijgen, wat een herrie. Na zo een minuut of 15 merk ik, dat Xem wel erg veel kippenvel op zijn lijfje heeft, ook Pieter vraagt of ik van plan ben om een skipak aan te gaan trekken, want inmiddels zijn we aangekomen op standje Noordpool, jeetje wat een kou is er ineens voelbaar in deze slaapkamer. Snel zet ik de venitalor uit en dan doe ik iets wat ik niet had moeten doen, ik check de tijd! Shit denk ik; 03:18, ik bedenk me, dat ik nog wel heel weinig slaap kan pakken voor ik morgen weer in de startblokken moet staan op mijn werk. Om 06:15 gaat de wekker en dan zie ik de tijd sneller wegtikken dan de snelste raceronde van Max Verstappen. Gelijk bedenk ik me, dat morgenochtend mijn concealer mijn beste vriend zal zijn, als ik nog een beetje aantoonbaar de deur uit wil gaan. Jullie begrijpen vast wel, dat wij zulke leuke vakantiereisjes niet elke week kunnen maken, 2 keer per jaar is meer dan genoeg voor ons, als je het aan Xem vraagt roept hij erg enthousiast;”zullen we morgen weer kamperen in de woonkamer mam?” Gelukkig heeft hij er ontzettend van genoten en ben ik heel blij, dat ik Xem echt 100% aandacht heb gegeven als mama zijnde, daar heb ik dan graag wel zo een korte nacht voor over.