TUINFEEST

Donderdag 21 januari is het ”de dag”; stiekem zie ik er ontzettend tegenop.

Nu hoor ik jullie denken, waar kan jij nu tegenop zien?; ik zal mijn gevoel even toelichten.

Bij Xem op school hebben ze “vennegruppe” dat betekent letterlijk “vriendengroep”, daarbij worden de kinderen in groepjes verdeeld van 4.

Xem zit in een groepje met : Sander, Gahzal en Sölrün, nu kan hij met allemaal uit zijn klas leuk spelen, dus over het groepje maak ik me niet zoveel zorgen.

De bedoeling van de vennegruppe, is dat je bij elkaar thuis kijkt hoe iedereen woont en wat de eetgewoontes zijn.

De gedachten achter de vennegruppe zijn erg mooi vinden wij, zo kunnen de kinderen ook zien hoe het er achter elke deur van een ander gezin aan toe gaat.

Maar goed, waarom vind ik het nu zo spannend?

De taal voor mij vind ik hierbij echt een belemmerende factor , je wilt dat als de kindjes hier bij ons zijn, ze wel een veilig gevoel geven.

En ook dat jij hun kan verstaan en zij jou ook, dus dat is wel een zeer groot ding voor mij.

Wij hebben geen groot huis of tuin, maar daar maak ik me gek genoeg geen zorgen over.

Kinderen hier spelen zo makkelijk, met de simpelste dingen.

Het is zover, Xem mag mee bedenken wat we gaan maken om te eten, nu is hij een echte alleseter.

Dat maakt keuzes maken wel lastig natuurlijk, nu is het eigenlijk de bedoeling dat we iets typisch Hollands maken, maar ik heb geen idee.

Pannenkoeken bedenken we, in onze gedachte is dat typisch Hollands, maar achteraf blijkt dat niet zo te zijn.

De Noorse kinderen zijn er dol op en kennen het allemaal; hier heten ze “panenkaker”.

Vooraf kiezen we voor een soepje, Xem zegt dat er ook een “groenteschotel” bij moet, ik moet zo hard lachen als hij dit zegt.

Maar prima word geregeld meneer, we maken ook een lekkere groenteschotel.

Als dessert gaan we voor marshmallows boven het kampvuur.

Xem is op school en Pieter heeft een dag vrij, wat eigenlijk erg toevallig is, maar super fijn uitkomt.

Ik stort me op het pannenkoeken bakken en het huis aan kant maken en Pieter neemt de buitenboel voor zijn rekening.

We hebben bedacht om ook iets met ze te gaan doen; vogelhuisjes maken moet het worden!

Pieter is dus alle planken aan het zagen voor de vogelhuisjes en hout aan het hakken voor het kampvuur.

Echt mannenwerk, wat hebben we toch weer een heerlijke traditionele taakverdeling.

Om 2 uur hebben we een flinke stapel pannenkoeken en is alles geregeld, we ploffen nog even samen op de bank en kijken even een tv-serie.

We halen ze om half 4 op bij de SFO(naschoolse opvang),het gaat gelijk erg makkelijk, Pieter komt er met 4 thuis.

Dat is alvast gelukt, laat het tuinfeest maar beginnen!

Waarom tuinfeest denken jullie misschien?, ook al hebben we hier nauwelijks maatregelen in de coronatijd, toch wordt het fijn gevonden als je de “vennegruppe”buiten laat plaats vinden.

Gelijk gaan ze allemaal spelen, met de weinige spullen die hier buiten zijn weten ze zich prima te vermaken.

Rond 4 uur beginnen ze wel echt honger te krijgen, ik vraag of er iemand soep wilt?

Nee, krijg ik 4 keer te horen, ja dat begint al lekker hier denk ik bij mezelf, gelukkig valt de door Xem bedachte rauwe groenteschotel wel in de smaak.

We gaan aan de vogelhuisjes beginnen, ook dat is een groot succes, ze timmeren en boren erop los.

Tijdens het bouwen helpen Pieter en ik en zo valt het ons op dat we ons best goed verstaanbaar kunnen maken, ook kunnen wij hun goed verstaan.

Dit is typisch weer zo een Wendy stressdingetje geweest, wat totaal niet nodig is.

De vogelhuisjes zijn klaar, we besluiten om eerst pannenkoeken te eten en dan de vogelhuisjes te gaan schilderen.

Of het nu door de gezonde buitenlucht komt, of het harde werken op school, geen idee maar de stapel pannenkoeken is al snel helemaal op.

Pieter zet de radio buiten en zet 538 Party op, de kinderen vinden het geweldig en dansen en springen vrolijk in het rond.

De vogelhuisjes zijn nog wel erg saai zo, dus we gaan aan het verven beginnen, ja dat hebben we even iets verkeerd ingeschat.

Ze hebben hier allemaal een lekker buitenpak (ski-overall)aan en dan gaan wij ze laten verven, je voelt hem al aan komen natuurlijk.

Inderdaad er hangt meer verf aan hun mouwen dan aan hun huisjes, oeps ik geef toe dat, hebben we niet heel erg handig aangepakt.

Nu heb ik altijd een flinke voorraad billen-toetenpoetsers in huis en dat werkt, geen idee waarom, maar met die doekjes krijg je altijd alles overal vanaf.

Al snel zien alle vogelhuisjes er kleurrijk en gezellig uit, ze hebben nu wel zin gekregen in de marshmallows en even opwarmen bij het kampvuur is ook geen slecht idee.

Het zijn echte marshmallow monsters, de schaal is al snel helemaal leeg.

Er ligt nog steeds sneeuw in de tuin en het gebouwde sneeuwkasteel van Xem staat er ook nog steeds, dus het laatst half uur wordt ook erg goed benut.

Het sneeuwkasteel word omgetoverd tot een huis voor de muisjes, overal worden hout planken in gemaakt ,zodat de muisjes ze als trapjes kunnen gebruiken.

Nu hoop ik natuurlijk niet op een tuin vol met muizen, toch vind ik het echt genieten dat ze zo heerlijk kunnen spelen met sneeuw en hout; heerlijk die kinderfantasie!

Zo vliegt de tijd echt voorbij en is het alweer om, de papa’s en mama’s komen ze weer ophalen.

Ze reageren erg enthousiast op de vogelhuisjes.

Wij kunnen erg leuk en goed op de “vennegruppe”terugkijken en ook deze keer is mijn angst en spanning voor het onbekende weer voor niks geweest!