TROPISCH PARADIJS

Al vanaf begin April vraag ik me toch echt af of ik wel naar Noorwegen ben verhuisd, het zou net zo goed Bonaire of de Canarische eilanden kunnen zijn.

Wie verwacht er nu toch elke dag een felle zon en tropische temperaturen, inderdaad wij niet!

Ik weet het me nog zo goed te herinneren, dat mensen tegen ons zeiden;”jullie gaan wel in het gebied wonen, waar de meeste regen valt”,Bergen is de stad waar het gemiddeld het meest regent en wij wonen daar niet zover vandaan.

Deze week krijgen we dan wel een heel tegenstrijdig bericht van de kommune met de volgende tekst;”gebruik het drinkwater alleen voor huishoudelijke doeleinden en besproei er geen weilanden en tuinen mee”.

Noorwegen heeft water in overvloed, veel fjorden, veel regen, dus zulke berichten komen hier zelden voor, nu snap ik wel gelijk beter waarom wij het gevoel hebben, dat we in een tropisch paradijs wonen.

Het heeft hier al ruim 8 weken geen druppel meer geregend, dat is toch bizar!

Een bekend gezegde in Noorwegen is dan ook;” slecht weer bestaat niet ,slechte kleding wel”, jullie snappen het al, wij hebben massaal regenkleding geshopt, alleen tot op de dag van vandaag hebben de regenpakken nog geen druppel water gevoeld.

Met zulk weer is de plaats waar ons huis staat een extra cadeau, je maakt thuis je avondeten klaar en loopt zo met je bordje het strand op, om het vervolgens op te eten op een plek, die op de Unesco Werelderfgoedlijst staat ( De Nærøyfjord), dat is en blijft elke keer speciaal.

Dan heb je van die bewuste momentjes, dat je jezelf echt even moet knijpen en dat je bedenkt dat je zo een woonplek niet snel meer kan evenaren, dan heb je nog één optie over; Genieten met een extra grote G!!!!

Dat maakt deze emigratie voor ons toch nog specialer, al die dingen die je hier over jezelf leert en te weten komt, het bewust genieten zit hem echt in de kleine dingen en niet in de materiële zaken.

Ik haal even diep adem en druk mijn beide billen weer even goed in de stoel.

Elke week wil ik jullie natuurlijk een belevenis vanaf onze kant meegeven en dat is ook deze week zeker het geval, dus nu genoeg dromerig gedoe, ik richt me weer even helemaal op jullie.

Doordat het zulk fantastisch weer is besluit ook Xem zijn lerares, dat het echt geen weer is om in de schoolbanken te zitten.

In Nederland heeft Xem ook weleens een tropenrooster gehad, dan was hij bijvoorbeeld elke middag vrij in extreme warme zomerweken.

Wat er vaak dan gebeurde was, dat veel ouders in paniek waren, hoe moet het dan met mijn werk enzo ?, hier lossen ze dat anders op.

Nu gaat het er hier op school sowieso wel heel anders aan toe dan in Nederland en hanteren ze hele andere regels, niet persé beter, maar zeker minder streng, wat voor de kinderen natuurlijk alleen maar heel erg fijn is.

We gaan Xem steeds beter begrijpen, waarom hij hier wilt blijven en waarom hij zich hier zo thuis voelt.

Ik denk dat eigenlijk iedereen hier weleens bij Xem op school zou willen zitten, al is het maar voor een weekje, zo een belevenis gunnen wij ieder kind.

Doordat de lerares van Xem heeft besloten, dat er bij dit weer buiten gespeeld moet worden, krijgen de ouders op Zondagavond allemaal een persoonlijke berichtje van haar.

“Morgen graag zwemspullen meegeven en zonnebrandcrème, we gaan naar het strand”. Wij willen gelijk de kamer van Xem in rennen, om hem dit goede nieuws te vertellen, maar het is al 21:30 en Xem ligt inmiddels in diepe coma, dus we moeten ons enthousiasme even weten te bedwingen en de verstandige ouders zijn, maar morgen als hij wakker wordt, vertellen we hem het fantastische nieuws!

Inderdaad zodra Xem bij ons op bed springt om 06:30 en we vertellen hem wat voor soort dag hem te wachten staat, wilt hij gelijk aankleden en naar school.

Als ik ‘s middags langs het strand fiets om boodschappen te halen hoor ik een hoop gezellig geklets en zie ik dat ook de leraressen zich in een fleurige bikini hebben gehesen.

Dit is toch een fantastisch plan en ach dat leren, daar maak ik me niet zo druk over, het is nu immers toch de tijd om jong te zijn en spelenderwijs leren de kinderen zo ook nog een heleboel.

Alleen krijgen ze nu kennis van hele andere zaken, zoals waterstanden, de kracht van de zon en ga zo maar door.

Eigenlijk denk ik, dat niet alle kennis uit de boeken hoeft te komen en werken, dat moeten die lieve kinderen nog hun hele leven lang.

Pieter en ik zijn eigenlijk ook wel toe aan iets verfrissends na een dagje werken, nu zijn de Noren daar erg makkelijk in, die nemen gewoon even een verfrissend duikje in het fjord, maar als ik jullie vertel dat het water tussen de 5 à 8 graden is, dan snappen jullie wel, dat wij daar even over na moeten denken.

Pieter denkt er goed vanaf te komen, die heeft laatst een artikel gelezen wat toevalling ging over Scandinaviërs, die kunnen schijnbaar makkelijker in koud water zwemmen dan wij Nederlanders.

Nu heeft hij echter pech, want ik heb dit keer mijn research goed gedaan en ik kan met een paar woorden zijn artikel ontkrachten, dus hij komt er niet zo makkelijk vanaf.

Je voelt het al aankomen, dat wordt toch badkleding aan en duiken maar, ik neem me nog voor om het elke dag te doen en dan door te gaan in de winter, als we dat nu opbouwen is dat goed te doen, zeggen ze.

Nu is dit vaak bij mij zo’n gevalletje van goede voornemens, die uiteindelijk niet uitkomen, maar het idee is er al.

Zodra iedereen klaar is met werken en gegeten heeft, wat trouwens echt een groot voordeel is, dat op tijd eten, dan heb je nog een hele avond voor je om evt. af te spreken met vrienden en te ontspannen, in ons geval is er van ontspanning nog geen sprake.

Nee, wij bouwen de spanning liever even op en gaan eerst eens voelen met onze tenen in het water.

Hoe kunnen die mensen er zonder gillen of enige twijfel zo in lopen, ik bedoel; hallo dat water is echt niet warmer dan 7 graden, maar zoals ik had gelezen moeten ook wij dit kunnen.

Even diep in- en uitademen en gaan met die banaan, haha ons verstand is echter sterker dan de wil en zo staan we echt wel 10 minuten te twijfelen, dan gebeurd er iets wat je echt niet wilt, de ogen van de mensen om je heen voel je branden in je rug.

Dat blijkt achteraf de juiste motivatie te zijn, die we nodig hebben, zonder verder na te denken loop ik erin en vind ik het gek genoeg niet eens zo heel erg koud, ook Pieter ziet nu geen andere uitweg meer.

Het is of voor aap staan voor alle toeschouwers, of even doorbijten en dat eerste wil je zeker niet als “nieuweling”, dus dan wordt het ook voor hem optie twee.

Nog nooit heb ik het volgende geluid gehoord; Pieter weet iets te produceren, dat een combinatie is van een bonte kraai en een chimpansee, ongelofelijk wat daar uit komt.

Als we uit het water komen zijn de vrienden zichtbaar trots op ons en je voelt je echt super stoer en dit schijnt ook nog eens gezond te zijn voor je lichaam.

Ik zeg, dit doen we vanaf nu vaker, even moet Pieter diep nadenken, maar zo erg vond hij het achteraf toch ook weer niet, want zijn woorden zijn;”morgen weer schat?”

Mochten jullie ooit naar ons toe komen, neem zeker je zwemkleding mee, deze ervaring willen we graag met jullie delen, zeg nu zelf, het is toch ontzettend gaaf om in het fjord, dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat, te kunnen zwemmen.

Ja, ja lieve lezers ik voel heel wat bucket-list momentjes aankomen hier!

Xem geniet volop van zijn strandavonturen met de klas en zijn vrienden op het tropische paradijs hier, zoals jullie kunnen lezen wij zitten er “warmpjes” bij.