STUITEREND ONTVANGST

Corona wat ben je toch een hardnekkig en vervelend, het is door jouw dat we onze familie en vrienden nu langer moeten missen. Als je besluit te emigreren stippel je van te voren al uit hoevaak je terug naar Nederland kunt gaan en zo bezoekjes kunt brengen aan familie en vrienden. In ons geval zou dat in eerste instantie één keer per jaar zijn, reizen is toch kostbaar en ja als we hier ooit een huis willen kunnen kopen moeten we ook ergens besparen. Nu gaat een jaar sneller dan verwacht, gelukkig blijft de heimwee en het extreem missen van Nederland voor ons alle drie ook uit. Jullie moeten niet gelijk denken dat we jullie vergeten hoor, helemaal niet zelfs, het is elke keer weer genieten om jullie reacties op ons blog te lezen en ook van de Whatsappjes en FaceTime-gesprekken genieten we intens. Eigenlik moet jullie het zo zien, als wij extreme heimwee zouden hebben, dan zou deze emigratie ook nooit zo geslaagd kunnen zijn als tot nu toe.

Maar goed, dit jaar door de Corona, dus geen reisje Nederland voor ons, doordat het even de goede kant op gaat worden de regels versoepeld en mag je naar Noorwegen reizen als je volledig bent gevaccineerd en je in bezit bent van een Coronapaspoort. Jullie snappen wel, dat Piet en Ina (de ouders van Pieter), gelijk een boot zijn gaan boeken, zodra ze de Coronacheck hadden. De planning is nu om op 5 Juli de boot richting Noorwegen te nemen en als je dan bedenkt dat Noorwegen vanaf 1 Juli de grenzen opent voor volledig gevaccineerden met zo’n paspoort,is dat erg vlot. Als ze dan eenmaal in Denemarken zijn krijgen we te horen, dat ze helemaal niet langer willen wachten en ze besluiten hun ticket om te boeken naar een dag eerder. Haha, hoe ouder hoe ongeduldiger, “de lieverds!”, ook Xem krijgt het in de gaten, dat zijn Opa en Oma onderweg zijn en vraagt steeds; ”hoe veel nachtjes nog”?? komt minimaal twee keer per dag voorbij. We maken samen een aftelkalender, zodat het voor hem wat overzichtelijker is. Zoals jullie in ons vorig blog hebben kunnen lezen, zit dit jaar onze vakantie een beetje anders in elkaar, ik moet gewoon werken en Pieter probeert hier en daar wat vrij te pakken. De mannen besluiten het bezoek van Opa en Oma gelijk te combineren met een mini vakantie. Hier kan je op een paar plaatsen in de zomer skiën of snowboarden, een unieke ervaring die de mannen zeker eens mee willen maken en Xem vindt het super cool dat hij dat dan ook aan zijn Opa en Oma kan laten zien. Eindelijk is het zover, de tassen zijn gepakt en vroeg in de ochtend vertrekken de mannen richting de Fonna gletsjer, daar hebben ze afgesproken om elkaar te ontmoeten. Pieter heeft daar voor Xem en hem een huisje geboekt en Opa en Oma kunnen er met de camper naast, het plaatsje ligt op zo’n 10 min rijden van de gletsjer en is perfect! Xem is bijna niet te houden in de auto en vraagt bijna elke 5 minuten aan Pieter hoelang het nog rijden is voor ze bij Opa en Oma zijn. Als je je dan bedenkt dat ze 3,5 uur moeten rijden, zijn dat heel wat vragen geweest hahaha. Daar zien ze eindelijk de camping en Xem begint letterlijk te stuiteren op zijn autostoel, als Pieter dan ook nog eens zegt dat hij Opa en Oma in de verte al ziet staan begint Xem helemaal te springen en dansen en giebelen. Alle spanning zit in één keer tot aan het plafond, heerlijk dat kind, dat ongeremde enthousiasme. Pieter moet er stiekem best om lachen, als hij Xem zo bezig ziet en gelukkig bedenkt hij om zijn telefoon te pakken net voor Xem de auto uitgaat, zulke momenten zijn natuurlijk erg speciaal en wil je vastleggen. Als ook Xem ze in het vizier krijgt is het duidelijk, dat Pieter echt net op tijd was om zijn telefoon te pakken, het handje van Xem zit al op de gordelknop om uit te klikken en hij wilt zijn deur al ver van te voren opengooien. Hij is duidelijk super blij dat ze er zijn , want als Pieter zegt dat zijn gordel uit mag en dat hij er bijna uit mag, bedenkt Xem dat het lang genoeg heeft geduurd en gooit de autodeur open en springt letterlijk zo bij Opa in zijn armen, daarna is Oma aan de beurt, minuten lang zonder iets te zeggen!! Deze knuffels zijn onbetaalbaar hij knuffelt hun helemaal plat, dat hadden ze niet zien aankomen, om eerlijk te zijn, wij eigenlijk ook niet want, soms kan Xem best even gereserveerd zijn. Na die dikke knuffels is het al snel weer als altijd, het is weer helemaal vertrouwd voor Xem en dat mondje staat niet stil hij kletst van alles. Als Opa en Oma vragen of hij in de camper wilt slapen vannacht, vindt hij dat toch nog wel een beetje spannend en kiest hij ervoor om lekker bij Pieter in het huisje te slapen. Ze begrijpen dat helemaal en ze zijn nog helemaal in de wolken van hun zeer warm, stevig, lief welkom, dus dat slapen dat komt vast nog wel. Het is al er vroeg in de ochtend als Xem zijn oogjes opendoet en het eerste wat hij dan vraagt aan Pieter is of hij:”naar Opa en Oma toe mag gaan.” Het is ook wel een extra besef hoe hij er dus van geniet, dat ze er zijn, nooit zal je Xem vaak horen over dat hij dingen of mensen mist in Nederland, maar als hij ze eenmaal hier ziet geniet hij er enorm van. Ook vindt hij het erg spannend om straks de piste op te gaan, niet om zijn kunsten te showen aan Opa en Oma, die hebben natuurlijk ook al veel filmpjes gezien, maar wel om met de lift te gaan. Er is geen stoeltjeslift, daar is het skigebied te klein voor, ze hebben zo een T-bar-lift en ik kan jullie verklappen, daar heeft Xem geen hele goede ervaringen mee. Laten we het zo zeggen, hij heeft de piste weleens ondersteboven in die lift gezien, toch geeft hij niet op en hij maakt zich klaar om de lift in te stappen. Helaas heeft hij extra pech , Pieter en ik hadden gehoopt dat hij de lift nu makkelijker zou gaan vinden na een dagje oefenen, maar bij de eerste poging blijkt dat deze lift ook nog eens extra hoog is, oftewel de sneeuw is bijna op z’n eind, dus erg laag en het dus nog moeilijker is, Gelukkig is Xem niet gelijk een opgever, maar na een poging of 7 en heel wat tranen en frustratie verder zegt Pieter; stop maar, dit is niet fijn. Pieter neemt wel de lift naar boven, het is maar een korte lift en binnen 5 minuten staat hij ook alweer beneden, dit is geen skigebied om echt je dagen op te vermaken, maar als je de kans krijgt om eens te kunnen snowbaorden in de zomer dan wil je dat toch gewoon. Gelukkig geeft Xem beneden nog wat showtjes aan Opa en Oma en vindt hij het heerlijk om weer even op zijn board te kunnen staan. Het is natuurlijk gewoon één groot feest, dat begrijpen jullie wel, Opa en Oma zijn er en je kan spelen in de sneeuw en natuurlijk niet te vergeten het is; “vakantie!” De mannen krijgen als verrassing uit Nederland in de avond een hele grote zak Patatje Joppie chips, die gaat er natuurlijk wel in. Het is echt feest! Helaas was ik niet zelf bij dit avontuur en heb ik 2 extra dagen moeten wachten om Piet en Ina te zien, maar toen ik op Vrijdag uit mijn werk kwam, werd ook ik heel lief ontvangen. Dit was Xem zijn eerste “mini vakantie”zonder mij, dus ook ik kreeg een dikke knuffel van hem en die lieve kleine armpjes zo om je heen , dat is zoveel waard, maar ook Piet en Ina weer zien voelt als erg vertrouwd en natuurlijk wordt er even geknuffeld. Ja soms vergeet je dus echt even dat het eigenlijk niet meer mag en bedenk je je pas achteraf; oeps!!!, dat hadden we misschien even niet moeten doen. We kunnen niet wachten om ook jullie allemaal een zeer warm, enthousiast welkom te geven, wat zou het toch fijn zijn als we weer allemaal gewoon kunnen gaan reizen. Voor nu genieten we even extra van de tijd, dat Piet en Ina hier zijn en jullie gaan vast nog meer avonturen lezen, die wij gaan meemaken met hun.