SPORTIEF

Bij het typen van deze titel heb ik gelijk al de slappe lach, want als er iets is wat ik niet ben, is het sportief hoe hard mijn lichaam er ook om schreeuwt, op de een of andere manier bezit ik die kwaliteiten niet.

Nu schreeuwt Noorwegen toch wel om die sportiviteit ,er is hier zoveel te doen in de buitenlucht.

Denk aan het wandelen, klimmen, mountainbiken, skiën, snowboarden, langlaufen, ik kan nog wel even doorgaan.

Nu lukt het in het voor en najaar prima om toch te bewegen en ook de zomer is een perfect seizoen voor het ondernemen van activiteiten .

De winter, daar ligt meer de uitdaging voor ons, nog nooit zijn wij bijvoorbeeld op wintersport geweest, dus voor dit seizoen weten we het nog niet zo goed, ook al zijn er tal van mogelijkheden.

Xem die weet het al helemaal zeker, die wilt niet op de latten, maar op het snowboard gaan stunten en plezier hebben.

Maar ja, Pieter die ziet zichzelf dat toch nog niet zo 1,2,3 doen, waar zijn broer Adriaan perfect de technieken weet de beheersen, is Pieter toch meer een ongecontroleerde slingerende raket die van berg af gaat.

Om over mij nog maar te zwijgen, als ik op die latten op zou gaan bereid, je dan maar voor op grote lawines, die door mijn gegil veroorzaakt worden.

Als ik zelfs in Rucphen van de baan word gehaald tijdens een personeelsfeest, omdat ik een gevaar op de piste ben, dan snappen jullie wel, dat ik die ambitie niet beheers.

Mensen die ons zo langzaam aan een beetje beginnen te kennen hier, zeggen dat wij misschien “de langrenn“eens moeten proberen, dat is bij jullie beter bekend als langlaufen.

De woorden langlaufen stellen mij overigens meer gerust, dan de woorden langrenn, daarbij denk ik gelijk dat ik mezelf hijgend met mijn tong op mijn knieën voort verplaats.

Maar goed, we besluiten om eens te kijken of het iets voor ons zou kunnen zijn.

Ik bedoel als je zo een prachtig winter wonderlandschap om je heen hebt, dan wil je toch ook iets doen in die sneeuw.

Vrienden en familie uit Nederland leggen wel honderden tot soms wel duizend kilometer af voor een wintersport activiteit, dan kunnen wij dat niet gewoon naast ons neerleggen.

We besluiten ons daarom op dat langrenn te gaan concentreren.

We krijgen te horen, dat hier op 15 minuten rijden elk jaar een track wordt uitgezet van 6 km enkele reis.

Ook in het dichts bijzijnde echte wintersport gebied Myrkdalen is er zo een 20 kilometer aan tracks voor de langrenn, dat is dus perfect, zo is er genoeg uitdaging binnen handbereik.

Ja, dit zou weleens iets voor ons kunnen zijn, de snowboard lessen gaat Xem toch alleen volgen, al wilt hij zijn papa ook op een board krijgen.

Mij heeft hij al opgegeven hij had al snel door, als ik nog lang van mijn mama wil genieten moet ik dat maar niet van haar vragen.

Dat langrennen is wel echt iets wat we als gezin kunnen doen.

Het is zaterdagochtend, we besluiten ons onderzoek iets serieuzer te nemen en de intersport te bezoeken in Sogndal.

Sogndal voelt altijd als een uitje, het is maar een uurtje rijden, maar doordat je met de boot moet en de lange tunnel in met de lichtjes heb je echt altijd het gevoel van een dagje weg.

En niet te vergeten de mooie omgeving waar je langs rijd, het is al een cadeautje op zich.

Pieter ziet dat altijd net even anders die denkt altijd, dat gaat weer geld kosten, wat meestal ook wel zo is .

Zelfs Xem heeft dat al goed in de gaten en die zegt dan tegen mij ;”gaat papa vandaag weer met zijn kaartje zwaaien”, doelend natuurlijk op die pinpas die weer door de gleuf gaat.

Samen liggen Xem en ik dan helemaal in een deuk, wat geniet ik toch van dat kleine monstertje.

Nu door de corona gaan we vroeg op stap, zodat we bij de winkel aankomen als hij net open gaat.

In dit geval was dat ook wel zo, maar wel merkten we dat de intersport goed wordt bezocht, we zijn zeker niet de enige die wintersport spullen gaan kopen.

Zo komen we ook de vriendjes van Xem nog tegen, ook die waren opzoek naar nieuwe ski’s.

Wij zijn natuurlijk zo blanco als wat op gebied van wintersport, ze kunnen ons van alles wijs maken.

We besluiten om de verkoper eerst om advies te vragen, voor een snowboard voor Xem. Wintersport is niet goedkoop, ook dat is al snel een conclusie die we hier maken.

We worden super fijn geholpen en krijgen veel tips en informatie, Pieter wilt het even laten bezinken en stelt voor om even wat te gaan eten.

Prima, we besluiten om een snowboard voor Xem tweede hands te kopen, zodat hij met zijn vriendjes lekker kan spelen en leren om zo een snowboard te beheersen en misschien dit jaar wel al met wat lessen kan beginnen.

Het langrenn avontuur, dat gaat het voor nu worden en weer gaan we naar de intersport, de meneer herkende ons nog van een uurtje geleden.

We vertellen hem eerlijk, dat we voor een tweede hands snowboard gaan voor Xem, daar kon hij ons geen ongelijk in geven.

Natuurlijk vond hij het meer dan leuk, om een hele familie op de langrenn ski’s te krijgen.

Xem is als eerste aan de beurt en er wordt goed gekeken naar zijn lengte, natuurlijk bijven we echte zeeuwen en vragen we of we het op de groei kunnen kopen, zodat Xem er volgend jaar ook nog iets aan heeft.

Helaas in Xem zijn geval wordt dat afgeraden voor dit jaar, omdat hij het nog moet leren en met wat kleinere ski’s heeft hij meer controle, volgend jaar kan dat wel zegt de meneer.

Dat vinden wij natuurlijk goed, al snel is Xem er helemaal klaar voor en zijn complete set is klaar.

Dan is Pieter aan de beurt, voor ons is het minder belangrijk om op de prijs te letten, nou ja dat is niet helemaal waar natuurlijk de pinpas moet het allemaal wel aankunnen,

je wilt immers niet voor gek staan bij een kassa, dat er op het beeld scherm komt “saldo niet toereikend”.

Wat mijn oren dan te verwerken krijgen, is dat het lichaamsgewicht een bepalende factor is voor de juiste ski.

Even maak ik een snelle berekening en de stress vlekken schieten in mijn nek, ik ben zwaarder dan Pieter en zijn ski’s zijn al zo lang, welke latten krijg ik dan wel niet aan mijn voeten, die passen niet eens in de lengte van de auto.

De meneer vraagt uiteraard mijn gewicht, even twijfel ik of ik zal smokkelen en er gewoon 10 kilo af zal bluffen, maar ja bij het idee dat mijn latten dan weleens zouden kunnen breken, besluit ik toch maar om eerlijk te zijn.

Even vergeet ik de complete ander halve meter regel en fluister dichtbij die meneer zijn oor, mijn gewicht.

Zijn blik verandert niet, of hij heeft een super strakke poker face, of hij vindt het antwoord nog acceptabel.

En ja hoor, als ook ik na 20 minuten mijn complete set bij elkaar heb is het tijd om naar de kassa te gaan.

Waar Xem en ik eerst nog een grapje maakten, over het feit dat een dagje weg vaak betekent dat Pieter met zijn pas mag zwaaien, is dat voor nu de werkelijkheid.

Maar dan horen mijn oren iets anders, een piepje en het is geen piepje van betaling geslaagd, het is een langere piep!, zo één van piiiiiiep; geen saldo!

Ik zie Pieter rood aanlopen, de stress op dat gezichtje, ik wist genoeg, dit is iets waar Pieter niet om kan lachen.

Maar ik wel, ik kon mijn lach niet langer bedwingen, het is op zo een moment net of je in een reclame filmpje zit voor de Rabobank.

Weet je wel, waar iemand een betaling wilt doen, maar waarbij het niet lukt en dan

moet de Rabo app er aan te pas komen om geld over te schrijven naar je betaalrekening,

zo ging dat hier ook.

Gelukkig konden we alsnog de betaling voldoen en lopen we zeer enthousiast met onze ski’s de winkel uit.

Wauw wij gaan dit echt doen, ik geloof het bijna niet dat iemand mij op van die dunne ski’s heeft gekregen.

Pieter zegt tegen Xem;” morgen kunnen we het eens uitproberen” natuurlijk reageert Xem gelijk enthousiast.

Ik probeer er nog even onderuit te komen en zeg, nee nee jongens we moeten even wachten tot de skipakken binnen zijn.

Xem gaat in protest;”nee mama, papa zegt dat we het morgen gaan proberen” ik kijk Pieter aan, mijn blik zegt genoeg.

Hij verandert zijn gedachten en zegt tegen Xem;” we zullen wel even kijken misschien heeft mama wel gelijk en moeten we even wachten tot onze kleding binnen is”.

Zo makkelijk als Xem is, vindt hij ook dat prima, maar als we thuis zijn besluiten de beide mannen wel dat we even op de latten moeten staan, gewoon voor het gevoel.

Oké ik laat me overhalen en ook ik trek eerst mijn schoenen aan, bij alle twee de mannen zag het er vrij makkelijk uit om je schoenen op die latten te bevestigen.

Dat moet lukken, maar inderdaad je raadt het al, bij mij komt dat dan toch weer zeer klungelig over.

Maar na wat geworstel is ook mij het gelukt om op die latten te staan, of ik het nu echt comfortabel vond, dat laat ik nog even in het midden.

De voorpret is al onbetaalbaar en ik hoop jullie over een paar weken een leuk verhaal te kunnen laten lezen over onze eerste langrenn avonturen hier in de sneeuw.

Normaal beginnen wij een nieuw jaar met goede sportieve voornemens, maar nu sluiten we er het jaar mee af.

Lieve lezers we wensen jullie allemaal veel liefde en gezondheid in het nieuwe jaar!!!

Wij hopen dat jullie in het nieuwe jaar weer onze verhalen gaan lezen.