SAAI OF GELUKKIG

Jullie weten, dat ik het heerlijk vind om onze verhalen met jullie te delen, zo heb ik toch nog het gevoel dat familie, vrienden en kennissen een beetje dichtbij zijn, zeker nu corona nog steeds het leven behoorlijk beheerst.

We hebben al meerdere malen plannen gemaakt over onze vakanties, zo is het eerste plan om in de meivakantie naar Nederland te reizen alweer van de baan.

Zo ook het tweede idee om in de zomervakantie naar te gaan lijkt niet te lukken, voorzichtig kijken we richting de herfstvakantie.

Nu beseffen wij ons goed, dat dit natuurlijk een luxe probleem is, dat het virus onder controle komt en dat de mensen gezond blijven, of beter worden staat bovenaan.

Het bijhouden van ons blog over het leven hier is wel extra leuk voor ons, zo voelen wij ons toch nog altijd met jullie verbonden.

Het is zo leuk, om soms wat veel gestelde vragen aan ons, hier te kunnen verwoorden of om ze te beantwoorden op het blog.

Soms vergeet je dat vrienden en familie zoveel vragen hebben over ons leven hier, het is zo vanzelfsprekend voor ons, wat natuurlijk een erg goed tekenen is !

Iedereen weet wel dat Pieter een fantastische baan heeft , maar ook dat Xem echt heel erg goed in zijn vel zit is hier al meerdere malen benoemd.

De vraag, die ik dus vaak op mijn telefoon zie verschijnen is meer, van wat ik hier nu eigenlijk allemaal doe? en ook of ik me niet verveel?

Bij die laatste vraag moet ik altijd een beetje lachen om mijzelf, want jullie hebben wel een beetje gelijk mijn leven is redelijk saai.

Ik kan jullie wel verklappen “saai” is het nieuwe geluk, hoe stil het ook om mij heen is ,nog nooit heb ik me ergens zo gelukkig gevoeld als hier.

Natuurlijk heb ik wel momenten, dat ik aan mijn lieve vriendinnen denk, maar dan is een appje of een videogesprek altijd binnen handbereik.

Nu had ik bedacht om eens te beschrijven, hoe mijn dagen er dan eigenlijk uit zien, krijg ik weer een soort lach-kick, want ja moet ik dan in detail gaan beschrijven, hoe ik de was in de wasmachine stop, of hoe ik mijn derde kopje thee zet.

Nee, dan zou het inderdaad weleens een heel “saai” verhaal kunnen worden.

Eigenlijk is het ook best wel vreemd, want in Nederland waren wij ook echt wel gelukkig, dat is niet een reden waarom wij zijn geëmigreerd.

Het is meer dat Noorwegen ons een heel rijk gevoel geeft en ook een soort geluksgevoel, wat we nog niet eerder hebben gekend, maar omdat echt te omschrijven is lastig.

Gevoel is een soort emotie, die bijna niet met woorden te beschrijven is, zie het een beetje alsof je een lot heb gekocht van de staatsloterij en dat dan eindelijk die kanjer van een prijs bij jou in de straat valt , dat is echt wel een beetje het soort geluksgevoel wat ik hier beleef.

Nu heb je dat ook wel nodig, zo een fijn gevoel, want vrienden en familie op zo een afstand moeten wel gecompenseerd worden en dat doet Noorwegen voor ons dus zeker.

Elke dag wakker worden met zo’n uitzicht over het fjord of de wandelingen hier in de natuur, dat zijn echte geluksmomenten.

Soms als ik zulke dingen schrijf denk ik weleens, jullie krijgen bijna een beeld van mij, dat ik hier met zelf gebreide grijze geitenwollen sokken zit en met mijn haar in de henna verf.

Nou dan moet ik jullie teleurstellen, mijn sokken van de Hema verwarmen nog steeds mijn voeten en mijn haar ziet voorlopig helemaal geen verf, dus eigenlijk klopt dat grijze wel, alleen dan niet voor mijn sokken, maar wel voor mijn haar.

De kapper zal toch echt even moeten wachten, waar ik in Nederland bij de kapper klaar was voor 75,00 euro betaal ik hier ruim 250,00 euro en ja, dan zal ik toch echt een baan moeten hebben.

Pieter vindt dat ik gewoon naar de kapper mag hoor, of hij dat nu zegt omdat hij het mij gunt of omdat hij niet te lang tegen zo’n grijs hoofd aan wilt kijken, daar ben ik nog niet helemaal uit, maar vooral ik zelf vind, dat ik dan eerst wel een baan moet hebben.

Nu is het hier toch koud en verlaat ik het huis echt niet zonder een muts op mijn hoofd, dus waar maak ik me druk om, Pieter die ligt toch wel elke nacht naast me.

Zo denk ik wel gelijk aan een volgende vraag, die ik vaak voorbij zie komen, of ik een baan mis?

Ja, ik heb nog nooit zo hard een baan gewenst als nu, waar ik in Nederland weleens dacht, ow heerlijk een jaartje vrij zijn, zo wil ik hier niets liever dan een baan vinden.

Niet alleen omdat ik dan iets bijdraag aan ons gezin, of dat ik die kapper dan zelf kan betalen, nee meer omdat ik weet, dat er zelfs als je werkt nog genoeg tijd over is voor het gezin en die korte werkdagen maken het zeker makkelijker, om te werken en tegelijkertijd een gezin te runnen.

Maar wat doe ik nu wel allemaal met mijn tijd?

Als jullie denken dat mijn huis nu helemaal spik en span is, moet ik jullie teleurstellen.

Want als jullie hier komen logeren of gezellig een bezoekje komen brengen, hoop ik niet dat jullie een stofallergie hebben, want ik geloof, niet dat ik de plinten of de randjes boven de deuren al eens heb gesopt.

Dat verklaart eigenlijk gelijk, dat ik me nooit verveel of tijd over heb, als het half 4 is dan denk ik eerder; chips ik moet om Xem, waarom gaat die tijd zo snel!

Natuurlijk heb ik het nu veel makkelijker dan toen ik nog werkte en ga ik echt weleens op de bank zitten om een tv-serie te kijken, maar vervelen nee dat heb ik hier echt nog niet meegemaakt.

Ik merk, dat ik de vraag nog niet eens echt goed heb beantwoord, misschien is er ook geen compleet antwoord op die vraag, wat ik allemaal doe op een dag nu ik geen werk heb.

Wat ik wel hoop, is dat jullie nu een beetje een beeld hebben van mijn leven hier en dat het zeker niet “saai” is!

Ook krijgt ons sociale leven hier steeds meer vorm en ga ik regelmatig met wat meiden samen lopen, of drinken we een kopje thee samen.

Pieter en ik hebben ons ook aangemeld om elke Dinsdag te gaan spinnen; ja jullie lezen het goed ,ook aan de conditie blijven we werken.

Pieter en Xem doen dat toch al op hun snowboards, maar ook voor mij is wat extra beweging niet verkeerd.

In Nederland heb ik al vaker aan spinning gedaan en ik kwam daar altijd zo enthousiast van thuis, dat Pieter het hier ook weleens wilt proberen.

Zo zie je veel mensen uit het dorp en kan je je sociale kring op gaan bouwen.

Het is wel een verschil met in Nederland, hier moet je wel wat meer moeite doen om een sociaal leven op te bouwen, de Noren zullen niet snel uit zichzelf op je afstappen en een praatje maken.

Het voordeel daarvan is, dat ik me totaal niet druk hoef te maken over het stof wat op mijn plinten ligt, want de Noren zullen nooit onverwachts eens bij je aanbellen voor een kopje thee.

Pieter zegt weleens, dat ik makkelijk een kluizenaar zou kunnen zijn, misschien heeft hij daar wel gelijk in .

Een beetje dan, want ik geniet altijd ontzettend van mensen om mij heen, maar alleen zijn kan ik ook echt heerlijk vinden.

Nu is dat ook wel een klein voordeel voor mij bij deze emigratie, want als je niet tegen stilte, rust of alleen zijn kunt, dan is Noorwegen denk ik niet helemaal het juiste land om naar toe te verhuizen.

Kortom “saai is voor mij echt het nieuwe geluk”!