PIPPI LANGKOUS FEEST

Het is “vinterferie”(winter vakantie) hier en Xem gaat zo iets dappers doen, hij gaat logeren.

Ik vind het zo ontzettend cool, we wonen hier nu zeven maanden en Xem neemt al zulke stoere stappen.

Nu kan Xem zich ook echt al goed verstaanbaar maken, wat ik zo ontzettend knap vind, het is vaak wel erg gek, want als ik thuis vraag Xem weet je wat dit of dat betekent, zegt hij vaak genoeg ook nee.

Terwijl als ik hem hoor kletsen met zijn vrienden, of als ik de juf over Xem hoor praten dan snapt hij toch echt alles, maar ik denk dat we het meer zo moeten zien, als mensen aan mij vragen;”vertaal dat eens of zeg dat eens”, kan ik dat ook niet.

Hij gaat logeren bij Truls, dat is inmiddels echt een vriendje geworden, samen met nog wat jongens uit zijn klas.

Ook ga ik regelmatig met Veronica(de mama van Truls)op pad, het voelt van alle kanten goed en vertrouwd.

Toch merk ik wel dat Xem het spannend vindt, zo vraagt hij dingen zoals; kan ik daar douchen? moet ik alleen op de zolder slapen?

Ik leg hem uit, dat hij altijd mag bellen, dat stelt hem gerust merk ik, ook vertellen we de ervaring van Pieter, dat hij vroeger ook altijd opgehaald moest worden wanneer hij ging logeren, dus dat hij zich daar geen zorgen over moet maken.

We denken als je zulke dingen open bespreekbaar maakt, dan is het misschien wel minder spannend, zo voelt hij hopelijk dat alles goed is en we vertellen hem dat we het al super stoer vinden dat hij het wilt gaan proberen.

De spanning maakt plaats voor stoerdoenerij, we gaan lekker vies in bed, we gaan stiekem snoepen op Truls zijn kamer, ga zo maar door.

Gelukkig hoeft Xem niet heel lang te wachten, want het plan is bedacht op Maandag en Woensdagmiddag is het al zover, wat eigenlijk perfect uitkomt want Donderdag gaan wij om de Mini Cooper, zo hoeft Xem de lange rit niet mee naar Bergen.

Wat wij toen niet hebben bedacht is dat een auto kopen veel tijd kost in Noorwegen en dat je zeker 3 uur bezig bent vanaf het moment van kijken tot het moment van de auto betalen.

Daardoor voelen wij wel lichte druk, niet bij de kids, maar wel bij Pieter en mij, je wilt immers niet dat hij een last wordt en je voelt de spanning steeds toenemen als je de tijd vooruit ziet gaan en je weet dat je nog 3 uur moet terug rijden.

Gelukkig zijn Veronica en Jostein super relaxte mensen en die vinden alles wel prima.

Xem en ik besluiten om Woensdagochtend nog een cadeautje te gaan kopen, gewoon iets kleins, omdat hij mag gaan logeren.

We gaan naar de Gards butikk, een super leuke boerderijwinkel waar Veronica ook werkt.

Nu werken er veel mensen, dus de kans dat we haar tegenkomen is zeer klein, maar je raadt het al, bij het openen van de deur zien we haar al staan.

We schieten in de lach, zij weet nog van niks, maar Xem en ik komen niet meer bij ze moet zometeen haar eigen cadeau inpakken.

Elk uur of elk half uur vraagt Xem wel hoe laat het is, of loopt hij naar de klok en checkt hij hoelang hij nog moet wachten, duidelijk een gevalletje spanning.

Ondertussen pakken we zijn tas in, als het aan Xem ligt vertrekt hij zo met zijn fiets, nog net een kus kan er vanaf, maar ach die tandenborstel of schone onderbroek kan hem gestolen worden.

Dan is het zover, de tassen staan klaar en het is eindelijk 17:00uur.

Kennen jullie dat gevoel, dat je het ineens wel erg stil vindt, of dat je aan van alles denkt, zoals: hopelijk luistert hij een beetje, of hopelijk plast hij niet in zijn bed.

Misschien is het ook typisch Wendy hoor, want Pieter die heeft dat totaal niet, die denkt :zo lekker een ochtendje uitslapen, helaas is dat nu niet het geval, want wij gaan morgen op pad voor de auto.

Terwijl wij onderweg zijn naar Bergen, krijgen we berichtjes dat het erg goed gaat en dat we ons niet moeten haasten.

Dat klinkt als een geslaagd logeerfeest, ik kan niet wachten tot hij straks thuis komt om alles aan te horen.

Dan is het zover, er komt een hele vrolijke, blije Xem de hoek om gefietst en hij is niet alleen, Truls is ook meegekomen, ze willen de nieuwe auto gelijk bekijken.

Vast een jongens ding, wow “coole bak” zeggen de jongens in koor;”mogen we even de sleutel mam, dan kunnen we even binnen kijken”.

Over tien jaar is vast de vraag;”mogen we de sleutel even mam, we gaan hem even uittesten”.

Toch vind ik het ook echt wel erg leuk, dat de jongens steeds groter en wijzer worden, het heeft wel iets ondeugends en spontaans tegelijk.

Waar ik even niet aan gedacht had was, dat Truls op een boerderij woont en dat ze iets later thuis zijn, omdat ze de koeien nog even moesten verzorgen.

Pieter dacht er gelukkig wel aan en neemt een sprintje naar buiten, die zegt ;”voorzichtig hè jongens, niet door heel de auto kruipen met jullie laarzen”, die wijze woorden kwamen alleen iets te laat.

Pieter ziet de koeienstront aan de bekleding zitten en krijgt stress vlekken in zijn nek, die pakt voor ik iets kan zien een doekje en maakt alles zo snel als hij kan weer schoon, later als hij het verhaal vertelt, kunnen we er allemaal om lachen.

Dat verklapt al wel een stukje hoe Xem zijn logeerfeest is geweest, het was echt 1 groot feest!

Alles kan daar, echt geloof me als je kind bent dan wil je gewoon een keer logeren op de boerderij van Truls.

Het boerderij leven is echt helemaal in zijn straatje, zijn grootste wens is momenteel ook om boer te worden.

De dieren, het buiten zijn, het vies worden, hij vindt het fantastisch!

De verhalen worden ook in geuren(letterlijk) en kleuren verteld, van het film kijken met popcorn tot het kussengevecht aan toe; Heerlijk!

Het leuke is, dat je hier in Noorwegen ook hoort van de mensen om ons heen, dat de kinderen zulke hechte vriendschappen opbouwen, voor de rest van hun leven, doordat ze in 1 klas blijven tot hun 16de jaar.

Dat wij dit nu Xem kunnen geven voelt toch als een extra cadeautje, nu heeft hij ook echt een fantastische klas.

Maar goed, dit logeerfeest is zeker een herinnering die niet snel vergeten zal worden.

Als ik aan Xem vraag, hoe laat ze gingen slapen?, is het antwoord “22:00uur”, dat verklaart ook waarom hij nu zo moe is .

Tijdens het douchen gaan de verhalen nog even door, zo horen we dat ze lekker zijn wezen lunchen in het restaurant in het dorp, dat ze kussengevechten hebben gehouden en dat de popcorn door de slaapkamer vloog.

Pieter en ik zijn blij dat beide jongens er zo van hebben genoten.

Na het douchen vraag ik aan hem of hij daar ook lekker heeft gedoucht?

Zijn antwoord is heel kort;”NEE, daar hadden we echt geen tijd voor hoor mam, ik heb zelfs me zelfde onderbroek nog aan”,zegt hij met een grote glimlach, wat ben je toch een lekker vies mannetje hè”,grap ik naar hem.

Misschien bedoel ik het niet helemaal als een grap, want ik betrap mezelf erop dat ik

hem terug onder de douche wil zetten voor een tweede schrobbeurt, maar ik kan me nog net inhouden.

Loslaten Wendy, gaat er door mijn hoofd; LOSLATEN!!!

Dit logeerfeest was echt een cadeau en is er 1 die niet snel vergeten zal worden.

Vandaar ook de titel;”PIPPI LANGKOUS AVONTUUR”, daar op de boerderij is het echt 1 groot feest, van het werken op de boerderij tot lekker keten en dan vergeet ik het rondscheuren op het weiland nog.

Heerlijk dat Xem dit kan en mag mee maken!