OPGEHOKT

Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen, heeft xem een zeer kleine slaapkamer, het woord “kamer” mag het niet eens krijgen, kast is een betere benaming voor de ruimte waarin hij slaapt, als je je bedenkt dat het niet groter is dan 2,5m2. Toch lijkt het voor die kinderen niet zoveel uit te maken, vorige week nog waren er twee vriendjes aan het spelen en was ik ze bijna 2,5 uur kwijt, wat bleek nu, ze zaten met zijn drietjes met de deur dicht in dat kleine kamertje te spelen. Er kwam was een hoop gegiechel hoorbaar, dus ik vermoed dat het een geslaagd speeluitje was. Deze week was Xem aan het spelen bij zijn beste vriend Truls, het is zo ontzettend leuk hoe die twee kunnen spelen, als je emigreert hoop je altijd maar dat je kind zijn draai kan vinden, dat het zo uit zou kunnen pakken, heb ik alleen maar in mijn dromen kunnen bedenken. Hij ligt erg goed bij de kinderen in de klas en vanaf dag 1 hoorde hij er helemaal bij, zelfs toen hij nog geen woord Noors kon praten hoorde Xem bij zijn groep. Nu kletst hij inmiddels zo lekker mee, dat het nauwelijks meer te merken is dat hij niet van hier komt, het dialect zit er helemaal in en wij worden regelmatig verbeterd als wij woorden niet goed uitspreken. Hij speelt regelmatig met alle kinderen van zijn klas, maar er is één jongen, Truls, die echt zijn beste vriend is en dat is natuurlijk helemaal prima. Ze wonen op een boerderij en hebben daar alle ruimte, dat is voor Xem die een echt buitenkind is natuurlijk meer dan geweldig, dat snappen jullie wel. Crossen over de weilanden, hutten bouwen, alles kan en mag! Xem heeft daar ook al een paar keer gelogeerd, daar is genoeg ruimte, dus dat kan allemaal net iets makkelijker. Zoals ik al schreef was Xem daar deze week aan het spelen en na het eten hij zou om 18:30 thuiskomen, nu schiet die tijd er weleens bij in en moeten we hem alsnog gaan ophalen, maar deze keer kwam hij netjes op de afgesproken tijd thuis. Met volle vaart kwamen er 2 blonde koppies de gang in gerend, kan hij blijven slapen?, vroeg Xem, terwijl ze ons met lieve guitige oogjes aan keken, uuuuh ja zeiden wij in koor. Beiden waren we nog een beetje perplex, hoe moeten we dat doen, we kwamen tot de conclusie, dat ze wel in de woonkamer konden slapen. Dan gaan wij gewoon op bed een filmpje kijken, nu is er één nadeel aan de woonkamer, die is ook niet al te groot, we wonen met zijn drietjes toch in een soort poppenhuisje en dat heeft tot gevolg, dat het altijd snel warm is. Weten jullie ons blog nog over de;”sahara woestijn”, ook wij konden er niet slapen vanwege de warmte. Het is dus ook voor die jongens eigenlijk geen optie, ik stuurde Pieter samen met de jongens om de slaapspullen en ik zou wel even na gaan denken hoe we dit het beste aan kunnen pakken. Wat ik ook bedenk, de beste optie blijft, dat ze toch in de slaapkamer zouden kunnen slapen, maar wel op Xem zijn slaapkamer. Ja, dat is nog een hele uitdaging om op 2,5m2, twee matrassen kwijt te raken en de deur zou open moeten kunnen blijven staan, want anders is het daar ook binnen 30minuten een warme sauna. Ik had er natuurlijk geen zin in, dat ik morgenochtend twee half overhitte jongens aan zou moeten treffen, of als er één een windje zou laten(ja, het blijven jongens natuurlijk), dat de andere geen lucht meer zou krijgen. Nee ik moest daar iets op bedenken, ik haalde alles uit het kleine kamertje en probeerde van alles, gelukkig wisten mijn hersens op het juiste momenten een piek te bereiken, zodat ik een super idee kreeg. We hebben nog kampeermatten en Xem heeft een junior uitvoering die maar 55cm breed is, perfect! Helaas kwam ik er al snel achter dat de andere slaapmatten die we hebben een stuk breder zijn en vooral een stuk langer; 1.85 en zoals jullie weten is Xem juist terug gegaan naar een 160 bed, omdat het anders niet paste, nee dit is niet de juiste oplossing. Na lang schuiven en ploeteren, had ik het bedacht, Piet en Ina hebben een matras achtergelaten die Xem heeft gebruikt om in de camper te logeren, daar is ook niet heel veel plek, dus Piet heeft dat matje op maat gemaakt en is ook maar 1.60 lang en 70cm breed perfect, de deur laten we gewoon open, zo passen precies twee matrassen naast elkaar op de grond. Het kamertje ligt van muur tot muur gevuld. Als Pieter thuiskomt met de logeerspullen, schieten we beiden in de lach, het logeetje heeft een kussen van 1m breed, haha, dat is bijna de hele breedte van de kamer. Gelukkig is Xem de moeilijkste niet en die vind het prima als het kussen ook op zijn matras ligt, die is allang blij dat zijn vriendje wilt logeren. Pieter en ik moeten even wennen aan het idee, je moet je toch een beetje aanpassen en dat is natuurlijk helemaal prima , maar je moet rekening gaan houden met dingen die normaal zo vanzelf sprekend zijn. Zo slapen wij bijvoorbeeld altijd naakt, maar ja je kan niet een kind van een ander terug thuis brengen met een trauma, omdat hij de moeder van zijn vriend naakt zag, nee daar moet we even rekening mee houden. Zo wil je ook niet gezien worden als te strenge ouders en moet je soms even twee keer diep ademhalen voordat je ingrijpt. In Noorwegen is het namelijk een traditie om Lørdag godteri (zaterdag snoep) te kopen, dan krijgen ze 5 euro en mogen ze snoep kopen en dat allemaal opeten op één dag of avond. De mensen die mij ondertussen een beetje kennen, weten dat ik dan gelijk in de paniek schiet en dat ik in mijn gedachten Xem al met 5 gaatjes en zwaar overgewicht aan zal treffen, natuurlijk kan ik dat altijd lekker overdrijven, maar dat schiet wel echt door mijn hoofd. Dus het is best een uitdaging, als dat soort dingen dan even onder mijn neus gebeuren, maar Xem mag best mee genieten van de Lørdag godteri , alleen wel met mate. Dat blijkt al één groot feest voor hem, want normaal is het na één chocolaatje wel genoeg en oké een uitschieter naar nog een bakje popcorn bij de film kan ook nog wel, maar dan ook nog eens 5 mentos snoepjes en een bakje chips, nu vond ik het wel genoeg. Dat is trouwens wel een probleem dat dat hier bij de Noren gebeurd, ze zijn dat zo gewend vanaf kleins af aan, dat je op Zaterdag los mag gaan voor een hele week, dat ze dat ook in hun latere leven verder zetten. Dat is erg goed zichtbaar in de drank bijvoorbeeld, ze drinken een hele week niet en op Vrijdag en Zaterdag drinken ze zich helemaal klem. Dan is het bedtijd, na al dat snoepen is een grondige tandenpoets beurt wel verreist, ook even lekker douchen en fris de bedjes in lijkt me na een dagje buiten spelen geen overbodige luxe. De logé ziet dat echter anders, douchen!, nee joh, dat is maar twee keer per week nodig, ook dit is een voorbeeldje dat je denkt, oké laat maar gaan. Gelukkig voor ons zijn ze moe genoeg en vallen ze snel in slaap, om 07:30 uur worden ze wakker en willen ze natuurlijk gelijk op de iPad, tijdens een logeerfeest kan dat allemaal. We maken een heerlijk Zondags ontbijtje en kletsen na over hoe ze het hebben ervaren in het kleine kamertje. De mannen vonden het geweldig en kunnen niet wachten tot het 09:30 uur is, want dan mogen ze weer buiten gaan spelen, op de boerderij is dat natuurlijk nooit een probleem, daar woon je helemaal alleen en maak je niemand wakker met gegil. Bij ons ligt dat net wat anders en ik denk niet dat de buurman of Aud en Evan het zullen waarderen, als er op Zondagochtend al steppen over schansen heen racen en gillende kinderen buiten rennen. Om 09:30 uur zijn ze niet meer te houden en ze gaan gelijk racen, de jongens besluiten om naar de boerderij te gaan en daar verder te gaan bouwen aan de hut. Natuurlijk is dat helemaal prima, maar zodra ik de gang inloop en overvallen word door een zeer heftige boerderij lucht (wat waarschijnlijk in het kussen en dekbed zit), steekt mijn smetvrees de kop op. Niet meer te houden, alle ramen gaan open, stoelen van de vloer en alle bedden worden afgehaald. Hier moet even een zeer grondige schoonmaakbeurt door het huis heen, Pieter schiet in de lach en zegt dat ik gek ben, het ergste is nog, hij heeft volkomen gelijk. Toch kan ik mijn schoonmaakwoede niet beheersen en alles wordt gesopt, soms is dat ook gewoon even heel erg lekker. Wat ben ik blij, dat we dit hebben kunnen doen voor Xem en wat is het een fijn gevoel dat het voor die kinderen helemaal niks uitmaakt of je nu groot of klein woont. Ze hebben de grootste lol en genieten intens van alle avonturen samen, stiekem kan ik niet wachten tot we ons droomhuisje hier vinden, waarin vooral Xem een grotere kamer krijgt en echt een fijn plekje voor zichzelf heeft. Waar hij kan chillen en spelen en slapen met zijn vrienden, want we moeten eerlijk zeggen, het is super gezellig als er een vriendje komt logeren! Het was een weekend met veel leermomenten (vooral voor mij), maar het was vooral een weekend waar;” Genieten en vrolijke kindergezichtjes echt op de eerste plaats stonden.”