OEPS,DAT WAS DE BMX!!!

Zoals jullie allemaal wel hebben kunnen lezen, heeft Xem voor zijn verjaardag een BMX gekregen, het is echt een schot in de roos.

Elke dag gaat hij erop naar school, daar kunnen ze lekker springen over een schans en stunten op de heuvels achterop het schoolplein.

Bijna alle jongens in zijn klas hebben een BMX, het is hier een echte hype, ook na schooltijd gaat het natuurlijk door. Pieter wordt dan ook gevraagd, om voor een extra schans te zorgen op een andere speelplek.

Na het ongeval met de duim van Pieter is dat nog even wat lastig, maar hij belooft aan de jongens, dat hij ervoor zal zorgen, dat hij die voor de zomervakantie klaar heeft.

Afgelopen Donderdag krijgen Pieter en ik de schrik van ons leven, er rijdt een Toyota Hilux de oprit op.

We zien in de achterbak de BMX van Xem liggen en ik kan jullie vertellen, die ziet er niet goed uit ,kromme pedalen, krom frame, zadel kapot, achterwiel krom etc., ga zo nog maar even door, compleet in de kreukels dus!

Ja, onze vraag is bij het zien van dit beeld toch;”waar is Xem?”, gelukkig worden we al snel gerust gesteld en wordt ons vertelt, dat hij veilig bij zijn vriendje zit.

We willen gelijk naar hem toe, maar de bestuurder herhaalt wederom, nee Xem is veilig, daar is niks mee gebeurt, die speelt gewoon, het is alleen de fiets.

Dan krijgen we eindelijk rust en kunnen we luisteren naar het verhaal, wat er nu precies is gebeurd.

In het dorp hier is maar weinig verkeer en de kinderen spelen dan ook veel buiten op straat, dat kan hier zo makkelijk, als er al auto’s rijden, dan zijn die spelende kinderen op straat er aan gewend, dat ze altijd zeer rustig rijden en goed opletten.

Dus het is eigenlijk net omgedraaid, de kinderen letten hier niet of nauwelijks op, maar de automobilisten letten beter op dan ooit.

Natuurlijk is dat ook wel een gevaar, want je wilt je kind toch meegeven om even extra naar links en rechts te kijken voor het oversteken, of niet van de stoep af de straat op vliegen met je fiets, maar goed na heel wat maanden merken ook wij, dat we steeds iets makkelijker worden, je past je toch aan zulke situaties aan.

Dat is ook nu weer te zien met de BMX, aan het kind is niks, maar de BMX is total loss.

Als de bestuurder uitlegt waar hij de BMX van Xem aantrof tijdens het voorval is het voor ons nog duidelijker, de man hoeft zich niet schuldig te voelen, het is Xem zijn eigen schuld.

Het blijkt dat de BMX midden op straat lag, maar omdat zo een Toyota Hilux zo hoog is, heeft de bestuurder hem dus niet gezien bij het wegrijden en is hij er overheen gereden.

We vragen gelijk hoe het met de schade van zijn auto is, want nu blijkt het, dat de rollen omgedraaid zijn en hoeft hij ons niet te betalen, maar wij hem.

“Hopelijk zijn we hiervoor verzekerd” ? vraag ik tussendoor snel aan Pieter;”geen zorgen schat, dat komt allemaal goed”.

Toch blijft de man er maar op hameren, dat hij een nieuwe BMX wilt aanschaffen, dat hij het echt heel erg vindt en dat hij zich heel schuldig voelt.

Als wij hem meerdere malen uitleggen, dat het echt niet zijn schuld is, maar dat de kinderen beter moeten oppassen waar ze hun fiets neerleggen, lijkt hij het te accepteren.

Zo gaat hij toch eens even kijken wat voor schade zijn auto heeft, dat is snel bekeken ;”GEEN”. Daar komen we goed mee weg, er zit zo een grote stalen plaat aan de onderkant, dat hij nog een Eland plat kan rijden met relatief weinig schade.

Pak van mijn hart, ook van onze kant gezien, staan wij niet voor extreem hoge kosten op een nieuwe BMX na dan!!

Ook al is het zijn schuld, we vinden wel, dat hij een nieuwe mag, hij heeft er zoveel plezier van en we zijn allang blij, dat het zo een buitenkind is en dat hij niet hele dagen op een iPad zit.

Toch vinden we, dat er wel even een goed gesprek nodig is, het is niet dat een nieuwe BMX zomaar even uit de lucht komt vallen, daar moeten wij hard voor werken.

Natuurlijk moet dit ook een les zijn, om zorgvuldig met je spullen om te gaan, ik bedoel, je wilt Xem natuurlijk toch iets bijleren van dit hele gebeuren.

Als dan Xem eindelijk thuis komt staan wij nog druk in gesprek met de bestuurder, wat trouwens de Papa van een klasgenootje is, dus we kennen hem goed.

Toch merken we, dat taal bij zulke verhalen wel een dingetje is, hij kan niet heel goed Engels en wij nog niet heel goed Noors, maar goed we komen eruit.

We zien aan Xem zijn gezicht dat hij de bui al ziet hangen, je kan letterlijk van zijn gezicht aflezen wat hij denkt;”shit, mijn ouders gaan zo boos op me zijn!”

Als wij hem met knuffels en lieve woorden ontvangen, klaart zijn gezicht per seconde op, als we hem dan ook nog eens uitleggen, dat we echt niet boos zijn, neemt hij mijn knuffels uitgebreid in ontvangst.

Dan beginnen langzaam de eerste tranen over zijn wangetjes te rollen;”en mijn BMX dan?, nu kan ik niet meer crossfietsen met mijn vrienden.”

Ja, dat hadden we natuurlijk al aan zien komen, nu de bestuurder nog steeds bij ons staat is het tijd om gelijk te beginnen met les 1; je excuses aanbieden als er iets gebeurd is, want het is jou schuld ! Xem staat daar niet gelijk om te springen en kruipt helemaal in mij weg.

We leggen hem uit, dat wij dit zeer belangrijk vinden en dat de meneer ook helemaal niet boos op hem is, maar dat sorry zeggen en een high five geven niks kost. Als ik aanbied om even mee te lopen, neemt hij het dappere besluit om het toch maar even te doen.

Volgens mij denkt hij op zulke momenten;”ik kan maar beter luisteren, anders krijg ik nooit meer een nieuwe BMX.”

Extreem verlegen steekt hij een handje uit en zegt heel zachtjes; Sorry, ik zal voortaan beter opletten, als de bestuurder vervolgens erg lief reageert en ook sorry tegen Xem zegt, is de stap naar het geven van een high five geen obstakel meer.

We vertellen nog een keer aan de man, dat het echt geen probleem is en dat wij echt zelf de kosten betalen voor een nieuwe fiets, zo sluiten we dit gesprek af.

Eenmaal binnen komt Xem met een ander verhaal, dat toch net een beetje anders is, maar ja, kan je een kind altijd geloven, je wilt het wel, want in deze versie zou Xem eigelijk helemaal niets verkeerd hebben gedaan.

Nu horen we, dat niet hij op zijn BMX fietste, maar zijn vriendje (ze wisselen regelmatig onderling van fiets) en ook dat zijn fiets daar al lag en dat pas daarna de auto is aan komen rijden.

Dat maakt het verhaal natuurlijk wel anders, want dan zou niet Xem sorry tegen die bestuurder moeten zeggen, maar het vriendje en dan had de bestuurder de fiets wel kunnen zien liggen voor je parkeert en dan is het inderdaad een beetje dom, dat je er alsnog overheen rijdt.

Misschien wilde die man daarom zo graag de kosten voor zijn rekening nemen, die voelde zich echt schuldig, dit is wel echt een gevalletje tekortkoming van de taal.

Toch begin ik Xem ook echt te geloven, ik heb de jongens hier in een flits nog zien vertrekken en ik bedenk mij inderdaad te herinneren, dat Xem op de fiets van zijn vriendje fietste, dat betekent dat hij hem dus niet midden op de weg heeft neergelegd.

Nadat ik het verhaal vertel bij de mama van het vriendje krijg ik inderdaad te horen, dat hun zoon de BMX van Xem daar heeft neergelegd en dat ze samen met de bestuurder een nieuwe BMX voor Xem willen kopen.

Dat vinden wij even lastig om te accepteren, maar wij zouden het ook willen als de situatie andersom zou zijn geweest.

Zo is dit voor iedereen een goede les, wij leren hulp en geld accepteren, de kinderen leren niet zomaar hun spullen te laten slingeren en de bestuurder, die loopt vanaf u altijd even een rondje langs zijn auto of er geen obstakels meer liggen.

De zoektocht naar een nieuwe BMX is nog niet zo makkelijk, Xem wilt erg graag weer dezelfde, hij was er zo blij mee, ook vertelt hij nog, “ik heb deze voor mijn verjaardag gekregen van veel mensen, daarom wil ik weer zo’n zelfde BMX.”

Dat vind ik dan wel weer ontzettend lief, maar zoals ik al zei, is BMX-en momenteel erg populair en helaas is deze dan ook uitverkocht, eigenlijk kunnen we nergens een 18 inch vinden, ook tweedehands is niks beschikbaar.

Eindelijk na veel zoekwerk zien we op een website een felgroene te koop staan, laat groen nu ook nog eens de lievelingskleur van Xem zijn.

Wel één nadeel, de BMX staat te koop in een winkel 1800 km verderop, gelukkig zijn ze bereid om hem op te sturen.

Xem is helemaal door het dolle heen en vraagt bijna dagelijks;”is mijn nieuwe BMX er al?”

Gelukkig, twee weken later is het eindelijk zover, als hij uit school komt, staat hij ineens oog in oog met zijn nieuwe groene stuntmonster!

Laten we hopen, dat deze iets langer meegaat dan 3 maanden.

Het is heerlijk omdat blije koppie weer te zien, hij kan weer volop gaan genieten van zijn stunt- en cross avonturen met zijn vrienden.