KOUD FEESTJE

1 Mei is een nationale feestdag voor bijna alle landen in Europa, laat Nederland daar nu net niet aan mee doen, dus als ik eerlijk ben, heb ik geen idee wat er eigenlijk die dag gevierd wordt.

Natuurijk kan ik nu actief opzoek gaan op Wikipedia, maar ik schrijf dit blog op gevoel met spontane dingen, die we beleven en die bij me opkomen, daar hoort geen verder onderzoek bij.

Hier in Noorwegen wordt 1 Mei wel gevierd, zo krijgen we de kans om deze dag eens op een andere manier te gaan beleven.

Een paar weken geleden zien we op Facebook een evenement voorbij komen in Flåm, maar ja door de corona-tijd staan we niet gelijk te springen om daar heen te gaan.

Het is wel erg tegen ons gevoel in, wij krijgen van verhalen van jullie in Nederland zo een andere kant van corona te zien, dan dat we hier beleven, vandaar.

Het zijn echt twee verschillende werelden, de extreme besmettingen en regels in Nederland, tegenover de lage cijfers en regels hierbij ons in Noorwegen.

Pieter heeft er iets minder moeite mee en kan vrij goed schakelen, het is een groot cadeau hoe het er hier aan toe gaat en soms moet je daar ook maar van genieten, maar het blijft spannend vind ik om iets te ondernemen waar veel mensen bij elkaar komen.

We laten het “event” even rusten en besluiten dat we één dag van te voren beslissen of we er wel of niet heen gaan.

Donderdag 29 April gaat Xem met een vriendje een stukje varen, dat koppie van hem, oh wat kan hij toch genieten.

Het is de laatste paar weken hier zo ontzettend mooi weer, Noren genieten daar na de winterperiode extra van, ze gaan massaal bbq-en, er wordt volop gezwommen(vooral door de jeugd) in het fjord en dan moet de zomer nog beginnen.

Als Xem terugkomt van zijn bootavontuur, vertelt hij aan ons;”Zaterdag als het feest is mag ik met Truls mee met de boot naar Flåm.”

Terwijl wij nog volop aan het twijfelen waren of we nu wel of niet moeten gaan , denkt Xem daar gelukkig totaal niet over na.

Gelijk een soort besef momentje hoe een luxe het voor hem is, dat hij zo onbezorgd door deze corona-tijd heen gaat en dat gun je eigenlijk elk kind.

Pieter vindt ook dat het verantwoord genoeg is om te gaan, alles is buiten en er wonen hier geen duizenden mensen, dus je zal niet hutje mutje staan of lopen.

Zelf ben ik totaal nog niet overtuigd, maar als Pieter het zegt, dan moet ik hem maar gewoon vertrouwen, als ook vrienden tegen ons zeggen dat het gezellig is om daar af te spreken ben ik om, we gaan!

Het weer is prachtig, dat is alvast een goed begin op deze feestdag, wat een geluk!

Xem moet om 10:30 bij de haven zijn, ook al is het maar een klein stukje toch weten wij het weer voor elkaar te krijgen om exact, echt op de minuut op tijd te komen, nee wij zijn geen familie die ergens een kwartier van te voren aankomt waaien, tot ergernis van mijn mannen!

In dit geval denk ik, dat “ik” echt het probleem ben, nu betrapte ik mezelf er ook weer op, dat ik dan nog besluit, om 5 minuten voor we weg gaan, toch nog even snel te verkleden of het huis te stofzuigen.

Maar goed, Xem stapt aan boord en zijn glimlach kan niet groter, dat koppie; onbetaalbaar!

Wij gaan nog even terug naar huis om wat spullen te pakken. Terwijl we naar huis lopen vind ik het te mooi weer, om met de auto naar Flåm te gaan, maar voor Pieter is 30 minuten fietsen met zijn herstellende hand, nog niet verstandig.

Ook weten we, dat de kinderen waarschijnlijk gaan zwemmen, maar ook al schijnt de zon volop het is toch echt nog maar 9 graden en dan zou Xem het weleens heel koud kunnen hebben.

Zo besluiten we dat Pieter met de auto gaat en ik op de fiets en ja Xem dus met de boot, haha we gaan allemaal met een ander vervoersmiddel en zijn dus opgesplitst.

Als Pieter en ik aankomen in Flåm zien we dat ze het goed geregeld hebben met de corona maatregelen, je moet je registeren als je de kade oploopt, mocht er een besmetting plaatsvinden, kunnen ze iedereen bellen.

Xem is al volop aan het genieten en ze hebben al een rebus speurtocht gedaan in een leuk parkje, natuurlijk moet die worden ingeleverd, zo maken ze ook nog kans op een prijs.

We ontmoeten daar nog meer vrienden van bij ons uit het dorp, de sfeer is gelijk erg gezellig en heel eerlijk gezegd vergeet je heel de corona gelijk, bizar toch hè!

We gaan lunchen met ze allen en natuurlijk doen we dat niet zomaar ergens, nee dat doen we bij Furukroa, het is soms erg goed dat iemand anders beslist waar we heen gaan.

Pieter en Xem hebben beide ook al een paar keer gevraagd of we er een ijsje gaan eten of een drankje gaan drinken, maar dat vind ik dan toch weer erg spannend en zeg ik altijd ;”nee, nee, dat doen we nog wel een keertje.”

In dit geval word ik voor de leeuwen gegooid en is er geen andere keus en ja jullie raden het al, het is hartstikke leuk en ze weten zelfs al wie ik ben. Na een heerlijke lunch komen Evan en Aud ook binnen gelopen, het is natuurlijk hun restaurant, dus eigenlijk is het niet heel raar, dat we ze hier tegen het lijf lopen.

Toch krijgt hun bezoek voor mij een hele andere wending, Pieter heeft aan Evan laten doorschemeren, dat ik biertappen nog best wel een dingetje vind.

Volgens de mannen moet ik me niet zo druk maken en stelt het echt niet zoveel voor, zo komt Evan met een idee; ik kan je zo wel even les geven, als je dat goed vindt.

Het is jullie vrije dag, dat hoeft echt niet hoor, zeg ik nog tegen hem, in een poging om er zo nog onder uit te komen, maar als ik eerlijk ben is dit het allerbeste voor mij, zo kan ik me er al niet dagen van te voren druk om maken.

We lopen de pub in en ik sta oog in oog met de tap, Evan doet het een keer voor en meteen krijg ik een bierglas in mijn handen gedrukt.

Nu jij zegt Evan, ik schrik me rot, maar ik ga ervoor, het is ongelofelijk, ze hebben gelijk het is niet moeilijk, je zet de tap hard open, glas een beetje schuin en je doet hem weer hard dicht.

“Zo makkelijk is het dus”, hoor ik om mij heen. Nu is het feest buiten nog volop bezig, dus voor nu is het genoeg en gaan we genieten en leuke herinneringen maken, samen met onze vrienden.

Om 13:00uur wordt het zwemseizoen geopend, je kan het vergelijken met de nieuwjaarsduik in Nederland.

Hier gaan professionele springers van 10 meter hoog met spectaculaire sprongen het fjord in, dit is zo ontzettend gaaf.

Om 14:00uur krijgen de kinderen de kans om ook een duik te nemen in het 4 graden koude fjord, maar ook de volwassenen mogen een poging wagen.

Wij durven ons daar nog niet aan te wagen, maar Xem wel, die zegt heel cool; “geef mijn zwembroek maar, hoor Mam.”

Soms hebben we geen idee van wie hij die “stoere moves” heeft, wat is dat ongelofelijk genieten!

Het is wel extra leuk, bijna de hele klas van Xem staat klaar in hun zwembroekjes en badpakjes op de steiger, toch is het Xem, die als eerste van de jongens de duik durft te wagen, oh wat een Held!!!

Hij zwemt gelijk naar het trappetje;”het is zo super koud”,zegt hij bibberend, gelukkig sta ik al klaar met een handdoek en heeft Pieter zijn droge kleren al klaar liggen.

Xem blijft bibberen, buiten is het natuurlijk ook niet heel warm en de zon zit al een tijdje achter de wolken, dat helpt ook niet mee.

We zijn nu extra blij, dat Pieter met de auto is gekomen, zo kan Xem even lekker opwarmen en bijkomen van zijn 1ste Meiduik.

Als we om een uurtje of 3 thuis zijn zie ik, dat we een berichtje hebben van de mama van Truls;”de jongens hebben de eerste prijs gewonnen met de rebus speurtocht; Fantastisch!

Xem weet niet hoe snel hij op zijn BMX moet springen en racet naar Truls, die hebben ook de prijs voor hem meegenomen, natuurlijk blijft het niet alleen bij de prijs ophalen, maar zijn we hem ook gelijk kwijt voor een paar uurtjes.

Wat zijn we hier toch goed terechtgekomen, de kinderen spelen allemaal zo makkelijk samen van zijn klas.

We beseffen maar weer eens extra goed, hoe fijn het hier voor ons voelt en net als op zo’n feestdag als vandaag voelen wij ons zeker meer dan geaccepteerd.

Dit was weer zo een dag met een gouden randje, waar we proosten op de fijne vriendschappen, die hier steeds meer gaan ontstaan.

Onze eerste ervaring met de Feestdag op 1 mei is een TOP-dag geworden !