MEDISCH NOORWEGEN

Nu we hier zo een week of 5 zijn, vond ik het weleens tijd worden om ook andere kanten te gaan ontdekken in Noorwegen.

Maar nu een beetje op medisch vlak, ook dan wil je weten wat je in de kuip hebt.

Donderdagavond zaten we tijdens een erg goede Netflix serie een schaaltje chips te eten.

Ik bedacht me nog zo., Wendy houd je toch een keer aan je eigen voorgeschreven regels, geen chips door de weeks.

Dat was al te laat de hele inhoud van het schaaltje ging hoppa zo naar binnen.

Maar bij de laatste hap voelde ik ineens iets heel erg hards in mijn mond.

In Noorwegen bakken ze de chips vrij krokant zei ik nog tegen Pieter, je zou er je tanden opbreken.

Niet veel later kwam ik er achter dat er echt een stukje van mijn vulling was afgebroken.

Paniek!!!

Ik flipte nog net niet helemaal, maar paniek ja dat zeker wel!

De tandarts bezoek ik dan wel altijd netjes 2 keer per jaar, maar echt mijn favoriete bezigheid is het niet hoor.

Nu moeten we wel, ik wil niet dat mijn hele tand eruit valt.

We hebben de luxe er zit een tandarts bij ons in het dorp.

Chips!!! antwoordapparaat met vakantie, natuurlijk waarom ook niet het zal eens mee zitten.

Een dorpje verder op, ook met vakantie.

Zo bellen we nog even door, ik moet voor het weekend toch geholpen worden, zo kan ik niet blijven lopen.

Bij mij zijn er altijd al beren op de weg, terwijl er nog niks aan de hand is .

Typisch Wendy!

Alles wat ik ook belde is met vakantie .

In Voss, een grotere plaats zijn ze open, maar vol helaas.

Ik leg mijn probleem uit en die mevrouw zegt, dat ik makkelijk kan wachten tot na het weekend geen zorgen.

Dat zullen we dan maar geloven en ik zal moeten wachten en vooral geduld moeten hebben.

Zo kom ik ook nog achter een ander probleem die dag, alsof de stress van mijn tand nog niet genoeg is.

Een moedervlek, die ik in Nederland wel al in de gaten hield.

Nu lijkt het toch echt te veranderen en donkerder te worden .

Pieter beoordeelt mee, zegt ja ik denk het ook Maandag toch even bellen naar de huisarts.

Natuurlijk ook dat nog ,straks heb ik gelijk mijn vuurdoop, gehad de tandarts en de dokter in 1 week.

Ben je wel gelijk van alles op de hoogte, hoe dat hier in zijn werk gaat.

Zo heeft het nadeel gelijk een voordeel.

Al laat ik eigenlijk het liefst Pieter dat soort dingen even uit testen .

Die is toch net iets meer een bikkel dan mij.

Je snapt het al, het was een weekend vol piekeren en wat lichte stress, maar we hebben het doorstaan.

Maandagochtend was Pieter vrij en omdat zijn engels een stuk beter is dan dat van mij, gaat hij bellen.

De tandarts heeft gelukkig plaats op dezelfde dag.

Twee uur later kan ik al terecht, tijd om me druk te maken is er niet.

Dan de dokter na 12 keer een antwoordapparaat te hebben gehoord, eindelijk iemand aan de lijn.

Ook daar is vrij snel plaats Dinsdag om 9:30, fijn dan hebben we het maar gehad.

Beide mannen gingen mee naar de tandarts, die wilden ook gelijk wel even kijken.

Door de corona regels, mogen ze niet mee de behandelkamer in, op de gang wachten vindt Xem ook al een feestje .

Hij heeft het zeker niet van mij ,maar Xem is dol op de tandarts.

Gelukkig van Pieter geërfd, die vind het ook nooit erg.

De tandartspraktijk zit boven het bankgebouw.

Van binnen is het echt Noors, houten banken met dikke rode kussens, stoffige gordijntjes en kaarsjes ,veel kaarsjes.

Waar 10 kilo stof op ligt, omdat ze nooit worden aangestoken, dat was wat mij opviel daar binnen .

Gezellig was het zeker, de zenuwen maakten daardoor plaats voor een huiselijk warm gevoel .

Ik mocht naar binnen, geen idee wie ik zou aantreffen.

Maar het was een super lieve jonge zachtaardige vrouwelijke tandarts, die overal de tijd voor nam ,heerlijk.

Het was ook zo gebeurd er bleek geen groot stuk af te zijn, maar een heel klein stukje van mijn vulling.

Stress voor niks gehad.

Doordat alles in Noorwegen op het gemak gaat duurde het wel even, maar het was pijnloos en vooral ontspannen.

Nu ook de betaling nog zacht was en mee gevallen kan ik zeggen de tandarts hier is top!

Door naar de volgende afspraak, een dagje later .

Heb al gehoord dat er veel wisseling zit in huisartsen.

Waarom? nog geen idee, dat vraagt onderzoek.

Er komt een vriendelijk man met een grote glimlach mij buiten halen, ook hier gelden andere regels momenteel door de corona.

Ik mag mijn probleem uitleggen, hij bekijkt de moedervlek grondig.

Geen groot probleem, zegt hij .

Ik kan hem voor je verwijderen, hij vermoedt niks ernstigs maar voor de geruststelling is weg halen beter.

De stressvlekken schieten gelijk in mijn nek.

Weghalen bedoel je dan sssss, snijden ik ga er spontaan van stotteren.

Ik ken je niet eens en je wilt gelijk in mijn schouder gaan snijden, Help!

Mijn engels is vaak al een beetje gebrekkig, maar wat er nu uit mijn mond rolt.

Het was een combinatie van fout Noors, gebrekkig Engels en half Nederlands.

Dat die beste man er nog wat van kon maken is mij een raadsel.

Toch verliet ik het gebouw met een afspraak kaartje voor aanstaande Vrijdag.

En zei Pieter, ging het goed?

Ja ik denk het wel, hij gaat hem weg halen voor de zekerheid.

Fijn, waren Pieter zijn woorden, fijn herhaalde, ik een ramp bedoel je.

Hoezo? ja jij hebt die man niet gezien zeker .

Er is veel wisseling, hij zit hier nog maar 3 weken , is het wel een echte arts?

Zoveel vragen in mijn hoofd, zoveel stress!

Haha, nu ik het type moet ik zo hard lachen om mezelf.

Hoewel ik tegen discriminatie ben, heb ik zelfs nog gezegd, hij komt uit Pakistan, kan hij dat wel.

Geloof me stress en zenuwen maken mij echt geen beter mens.

Het is natuurlijk onzin .

Als je als arts hier wilt werken moet je wel over goede papieren beschikken, zoals in elk land.

Je hebt hier in de Praktijk drie categorieën, assistente, huisarts en een algemene arts, die operaties mag uitvoeren.

De laatste arts gaat mij helpen.

Het slaat dus helemaal nergens op om te oordelen over die man, ik vind het nu ook zo naar van mezelf .

Het was al snel Vrijdag.

Pieter is werken, Xem zet ik voor de televisie en ik ga naar de praktijk.

Bijna verkeerd gefietst van de zenuwen, maar ik ben er ruim op tijd.

De arts zelf haalt mij buiten weer op en ik zie de zelfde lieve glimlach op zijn gezicht.

Oké, ik voel me al iets vertrouwder met die beste man.

We gaan naar een ander kamertje, dit heeft meer iets weg van een poliklinische operatiekamer in Nederland.

Veel licht en een behandeltafel en allerlei instrumenten.

De assistente en de arts zien dat ik erg zenuwachtig ben, de tranen lopen immers over mijn wangen.

Wel 100 keer leg ik uit dat er niks aan de hand is, maar dat ik daar altijd last van heb als ik nerveus ben.

Maar ja met dat gebrekkige Engels, slechte Noors en half Nederlands duurde dat even voor ze erachter kwamen.

Nog even checkend of hij dit echt wel vaker heeft gedaan, ga ik liggen.

Ga toch maar zitten als het lukt zegt hij, zitten hoe kan ik nou zitten ik ben zo slap als een vaatdoek, dan val ik gelijk om.

Waarschijnlijk heb ik zoveel adrenaline door de spanning dat ik niet flauwval.

We gaan beginnen en eigenlijk zoals jullie natuurlijk al lang weten en verwachten is het zo gebeurd en valt het erg mee.

Deze arts zo ontzettend rustig en zorgzaam, ik heb het nauwelijks in de gaten.

Een half uurtje later ben ik klaar.

Fietsend ben ik gekomen, maar dat vindt hij geen goed idee om ook fietsend terug te gaan.

Pieter maar even gebeld op zijn werk, die is express met de auto gegaan.

Op zijn werk zijn ze zo makkelijk, die zeggen gelijk hup ga snel je vrouw halen hier komt het wel goed.

Xem zit bij thuiskomst heerlijk voor de televisie, die heeft er niet eens last van gehad dat het iets langer duurde.

Nu kunnen we met Xem gelukkig erg goede afspraken maken op dat gebied.

En dat is zo fijn, knap lieve Xem doet het zo goed.

14dagen later mochten de hechtingen eruit, de uitslag was gelukkig goed.

Het was een goedaardige moedervlek ,maar toch een fijn gevoel dat hij weg is.

Besloten om ook deze dingen op het blog met jullie te delen.

Zodat jullie echt een beetje mee kunnen kijken in ons leven hier.

We doen natuurlijk meer dan alleen wandelen en genieten.