KOFFERBAK VERKOOP

Dit jaar geen echte vakantie voor ons, we hebben besloten om af en toe een dagje weg te plannen.

Het is mooi weer vandaag, we besluiten een activiteit op het water te gaan ondernemen.

Dagjes weg zijn in Noorwegen vaak vrij kostbaar, nu vinden we iets met een zachte prijs en op het water .

Bingo!!!

Het heet hydrobike, nog niet helemaal wetende wat het is besluiten we er heen te rijden.

Gelegen in Kaupanger dat is niet erg ver van ons vandaan, een half uurtje rijden.

Aangekomen op de plaats kunnen we maar geen gebouw vinden, het is erg vreemd.

We lopen naar het kano centrum, dat is het meest voor de hand liggende voor de hydrobikes.

Een hydrobike is een soort fiets die bevestigd is op twee smalle kano’s.

We worden de andere kant op gestuurd, het zou bij het viking centrum zijn.

We krijgen een beetje het gevoel dat het concurrentie van elkaar is.

Ook bij het viking centrum krijgen we te horen dat het daar niet is.

Ze zullen wel denken laat die toeristen maar lopen ,we worden letterlijk heen en weer gestuurd.

Pieter is het zat!

Hij besluit te gaan bellen naar het nummer wat we op de website staat.

De mevrouw verwijst ons naar de waterkant, daar zou het moeten zijn.

We kijken goed om ons heen, maar nergens is een kantoor of tent te ontdekken.

Zijn we wel op de juiste plaats?

Vraag ik aan Pieter.

Dan zegt de mevrouw ineens dat ze Pieter ziet staan, nu lijken we helemaal gek te worden. ze kan ons zien maar wij zien niks.

Ik bedoel kom op, een gebouw moet toch opvallen, zou je denken.

Ineens ziet Pieter een mevrouw hevig zwaaien ,ja ik zie ze zegt Pieter.

We nemen nog net geen sprintje langs de waterkant, zoals je weleens in films ziet, waarbij dan net iemand weet te struikelen.

Maar met een lichte looppas gaan we richting de mevrouw.

Het word gelijk duidelijk waarom we geen kantoor of iets vinden.

Het is een soort kofferbak verkoop.

De kofferbak van een grijze Peugot 206 word opengedaan.

You can only pay by card zegt de mevrouw.

Oké, zegt Pieter, ligt verbaasd.

Beide zijn we even beduusd, hoe dit in zijn werk gaat.

Zo graag wil ik deze mevrouw even aan jullie omschrijven.

Niet om haar belachelijk te maken helemaal niet zelfs.

Meer dat jullie een beeld hebben hoe het er aan toe ging, waarom we redelijk verbaasd waren.

De mevrouw is een kruising van twee typetjes in Nederland .

Gerrie het typetje wat Jandino weleens speelt en ma flodder.

Maar wel met roze crocs, die zeker niet te vergeten.

Dat maakt het helemaal compleet.

Bizar dat iemand zo een business weet te draaien, maar geef die lieve mevrouw eens ongelijk, ze heeft het mega druk.

2 uur hebben we de tijd om met die bijzondere fietsen het fjord rond te gaan.

We hadden 3 uur in onze gedachten, zodat we het op ons gemak kunnen doen.

Maar oké 2 uur is prima.

Niet wetende dat 2 uur meer dan genoeg is.

Mensen die weleens een waterfiets hebben gehuurd snappen mij vast wel, je trapt je verloren en komt amper vooruit.

Ik zie de zwemvesten liggen, oei moet ik daarin passen.

Dat word nog een uitdaging.

De ogen van de mevrouw glijden scannend over me heen.

Ja ja, ik weet het denk ik bij mezelf, ik heb iets te veel quarantaine kilo’s!

Toch weet ze me een zwemvest te geven, licht nerveus trek ik het aan.

Daar gaan we, adem in en rits dicht.

A.U.B laat die rits dicht gaan.

Ja hij kan dicht en ik krijg nog lucht ook.

Wat een opluchting.

Nu de volgende stap.

Op die fiets komen zonder dat ik gelijk in dat koude fjord lig.

Volgens Pieter is omslaan niet mogelijk, je hebt twee smalle kano’s aan de buitenkant met in het midden een fiets bevestigd.

Conclusie, stabiel oké daar vertrouw ik op.

Eenmaal veilig zittend op de fiets krijg ik een enorme lach kick, maar echt 1 die over het hele fjord te horen is, ik kan niet stoppen.

De mevrouw vraagt aan Pieter of het allemaal goed met mij gaat.

Ja hoor dat gaat vanzelf over zegt hij.

Dan is Xem aan de beurt, het zadel staat op de laagste stand, Xem mag opstappen.

Nee, nee hoor ik Pieter zeggen zo kan je hem niet laten vertrekken, het gehele zadel staat scheef.

Gelukkig heeft hij een goed oog voor detail.

Het kan niet anders zegt de vrouw.

Kan niet anders, wat een onzin.

Ze weet nog niet dat Pieter hoofd technische dienst is in de brouwerij zeker.

Pieter laat zijn ogen over de fiets glijden, weet het probleem binnen 2 minuten te verhelpen.

Zo, nu kan ook Xem vertrekken.

We zien hem worstelen met zijn trappers, de arme stakker kan maar net bij de trappers.

Zijn kontje moet van links naar rechts glijden over het zadel.

Om een beetje vooruit te komen.

Ik dacht dat het kon met een lengte van 1.32 hoor ik Pieter zeggen.

Ja, dan moet hij gewoon staan op zijn trappers.

Staan? ik weet niet hoor hij heeft geen benen van staal die 2 uur lang op de trappers kunnen staan.

Maar goed, we zien het wel.

Wat we toen nog niet wisten is dat Pieter zijn hydrobike beschikt over een geheim wapen.

2 sterke elastieken, die hij kan bevestigen aan de fiets van Xem.

Zodat Xem sommige stukken even kon uitrusten en Pieter nog iets meer aan zijn conditie kon werken.

We maken een fantastische tocht, gelukkig hebben we wat te eten en te drinken mee.

Voorop de fiets, zit een kleine waterdichte bak waarin we het kunnen opbergen.

Xem geniet zichtbaar en die houd het best goed vol.

Hij zegt tegen ons dat hij het een super leuke dag vind en dan maakt je hart toch een soort sprongetje.

Als je kind dan zo dankbaar en blij is.

Dan ben jij dat als ouders toch ook.

Net op tijd weten we de kant terug te bereiken, je moest nog aardig door trappen in 2uur.

De volgende mensen staan al weer klaar, om op te stappen.

Wij hebben alle drie genoten van onze vakantie dag!