DROMEN BESTAAN

We raden jullie aan om er even goed te voor gaan zitten, schenk wat lekkers in en neem er wat te knabbelen bij, want bereidt je voor, het is meer een compleet boek, dan even een hoofdstuk uit ons leven hier en in dit geval wil ik jullie meenemen op het hele avontuur en het is daarom een iets langer blog geworden dan anders.

Met dit blog nemen we jullie altijd mee op onze avonturen, zo ook op onze huizen jacht, dat het moeilijk is een huis te kopen weten jullie inmiddels wel. Dat een huis kopen ook echt zo spannend zou zijn en bijna onmogelijk, daar hebben we dan weer niet zo goed bij stil gestaan. Hoe langer we in ons fijne appartement wonen, hoe duidelijker het wordt dat het echt aan de kleine kant begint te worden, zeker nu de winter weer voor de deur staat en je de was weer midden in de woonkamer te drogen moet hangen wegens ruimtegebrek. Xem die nu wel echt uit zijn bed begint te groeien, zijn voetjes steken als hij lang uit ligt al over de rand, ja hierdoor beseffen wij meer dan ooit, dat de zoektocht verder moet. We hebben al regelmatig vertelt over de huizen die te koop staan, toch is het nooit verder gekomen dan een bezichtiging of soms het droombeeld in ons hoofd. We weten wel dat een klasgenootje van Xem ook hun huis te koop hebben gezet via Facebook, ze willen het liefst hun huis verkopen zonder makelaar. Daar zitten voor de verkopende partij veel voordelen aan financieel gezien, maar ook voor de kopende partij kan dat gunstig uitpakken omdat je zo de kans op het “opbieden tegen elkaar” verkleint. Nu is dit precies het huis, waar Pieter een halfjaar geleden Xem is op gaan halen na een verjaardagsfeest, hij kwam toen terug en zei letterlijk;”Als dit huis ooit te koop komt, zou dit ook fantastisch zijn.” Wat we toen nog niet wisten is, dat nu dus inderdaad exact dat huis te koop zou komen, de foto’s op Facebook zijn heftig, maar dat is vaak zo in Noorwegen, zelfs de foto’s die via een makelaar zijn gemaakt, zijn in vergelijking met Nederland bijzonder te noemen. Je moet denken aan vuile was op de grond in de badkamer, mensen die dwars door een foto lopen even snel wegwerken met een soort witte ti-pex , een stofzuiger midden in de hal met de stekker nog in het stopcontact en dan heb ik het nu over foto’s van een officiële makelaar. Dan kan je wel begrijpen als de mensen zelf de foto’s maken het ook niet veel anders is, misschien nog wel iets heftiger, ook komt er dan duidelijk naar voren dat het in Noorse gezinnen echt meer draait om familietijd, dan een opgeruimd huis. Waarom zou je ook na je werk gaan soppen of je beddengoed verschonen, dat zijn toch geen leuke herinneringen die je kan maken, nee hoor als er bezoek komt kijken ze er maar overheen en ach dat bed slaapt net zo lekker of je het nu maar één keer per maand verschoond of één keer per week. Haha, dat zal altijd wel een beetje wennen blijven en eerlijk is eerlijk, mijn bedje blijf ik toch echt elke week verschonen, maar ach die plintjes, ja wie maakt zich daar nu druk om? Ook moet ik toegeven dat je je altijd erg welkom voelt als je de Noorse huizen binnenstapt, het heeft iets heel warms en knus als er wat rommeltjes om je heen liggen, ook de kinderen vinden dat nu eenmaal net wat meer ontspannen dan een super klinisch huis. Hopelijk hebben jullie hierdoor een beetje een goed beeld gekregen over hoe hier een huis in de markt wordt gezet. Nu zegt Pieter, zullen we toch niet eens vragen of we naar het huis mogen komen kijken, snel kijk ik op Facebook, er staat bij verkocht, shit deze gaat mooi aan onze neus voorbij. Een paar dagen later spreek ik de moeder op het schoolplein en feliciteer haar met de verkoop van hun woning, dan krijg ik iets zeer bijzonders te horen, het is nog “niet”verkocht hoor, haha duidelijk een gevalletje “geen taalbeheersing”, er stond namelijk, te koop en niet verkocht We maken gelijk een afspraak of we mogen komen kijken. Dinsdag is het zover, daar gaan we. Piet en Ina balen behoorlijk, ze zijn nu al met verschillende bezichtigen meegeweest en uitgerekend deze waar wij zo enthousiast over zijn, kunnen ze er niet meer bij zijn. Zodra we aankomen bij de oprit krijg ik kriebels, dat terras, het is zo ontzettend gaaf en dat uitzicht, wauw! Hoe verder we naar binnen gaan hoe enthousiaster ik word, maar ook Pieter is zichtbaar aan het genieten van de rondleiding. Één woord schiet er door ons hoofd;”groot”, dit is geen gewoon huis, nee dit is een complete villa. De keuken, het is echt een super grote woonkeuken aangrenzend aan de woonkamer, even ga ik bij het aanrecht staan en neem alles in me op. Mijn ogen beginnen te glunderen, dit is te mooi om waar te zijn, een overvloed aan kamers boven, hier is zeker de mogelijkheid om alles te realiseren. Van inloopkast tot computerkamer, alles is in één keer mogelijk en een slaapkamer met een balkon, met uitzicht op het fjord, echt waarom willen jullie hier weg? bedenk ik mezelf. Die vraag is simpel te beantwoorden, ze hebben 4 kindjes en ze willen dichtbij hun familie wonen, ze krijgen de kans om op loopafstand van hun te gaan wonen, maar dan moeten ze wel eerst dit huis zien te verkopen. Geen hele moeilijke opgave als je het ons zo vraagt, toch blijken de Noren soms erg kieskeurig te zien en hoewel je de huizen vaak in slechte staat aantreft, van echt klussen houden ze dan weer niet. Nu moet er in dit huis wel het één en ander geklust worden, vooral op verfgebied moet er echt veel gebeuren, maar grote verbouwingen, die lijken er voorlopig niet aan te komen. Als we vertellen, dat we super enthousiast zijn en dat we zeker een afspraak gaan maken bij de bank, zijn ook hun erg blij, we vragen wel of er meerdere mensen een bezichtiging hebben aangevraagd en dat blijkt inderdaad het geval. Ze vertellen ons dat ze alle bezichtigen af gaan bellen totdat wij met de bank hebben gepraat over onze mogelijkheden, dat is echt zo ontzettend lief, zeker in deze tijd waar alle huizen tegen opbod verkocht worden. Als we eerlijk zijn weten we beiden gelijk, dat de huizenmarkt in Aurland een groot probleem op gaat leveren, alles gaat hier zover over de vraagprijs heen, soms wel 3 keer meer dan de vraagprijs en dan te bedenken dat de prijzen al extreem hoog zijn. Deze kans moeten we met beide handen aanpakken en het huis voelt super fijn aan, dat is natuurlijk ook zeer belangrijk. Een paar dagen later zitten we bij de bank, echt heel erg vrolijk verlaten we die niet, het percentage wat je aan eigen geld moet hebben is behoorlijk en ook dan komt een hoge aanschafwaarde van het huis je niet ten goede. Nu zit dit huis met de vraagprijs van 390.000 net onder de gemiddelde vraagprijs in Aurland, die staat momenteel op 420.000! Oh wat waren we blij, eindelijk hebben we een spaarrekening van 30.000 en nog is het veel te weinig, hoewel we gelijk denken, dit is onbegonnen werk geven we het nog niet gelijk op. Met het idee dat de huizenprijzen momenteel extreem aan het stijgen zijn en het aantal beschikbare woningen niet echt toeneemt, moet we kijken naar de mogelijkheden. Gelukkig zijn Piet en Ina bereid om ons te helpen, ik kan me het telefoongesprek nog zo goed herinneren, voor het eerst heb ik het gevoel hoe erg ik het nu vond, dat ik niet gewoon bij hun op de bank zat. Zulke gesprekken voeren op zo een afstand en dan zo lief geholpen worden, wauw jullie snappen wel, dat telefoongesprek heeft behoorlijk wat tissues gekost. We maken een nieuwe afspraak bij de bank, dit keer een stuk minder zenuwachtig, want we hebben ons eigen geld voor elkaar. Ook de bewoners hebben we ingelicht over de positieve bijdrage, ook hun zijn erg blij wel vertelden ze ons, dat er nog 2 gezinnen een bezichtiging hebben aangevraagd, maar dat wij nog steeds eerste keus hebben. Ook vertellen ze ons, dat ze het ons erg gunnen en dat ze echt hopen, dat we in Aurland kunnen blijven wonen, dat ze ons niet willen laten opbieden tegen de andere gezinnen, mocht dat ooit zover komen. Dit is toch echt zo ontzettend lief en dat op deze markt, dat dit echt nog bestaat, gewoon de gunfactor krijgen! Bij de bank verloopt het gesprek wederom anders en lijkt het ons niet te gaan lukken, zoals de rentestand nu is, hebben we totaal geen probleem om het huis te kopen, maar in Noorwegen berekent de bank ook je hypotheek met een rentestijging van 5 %, wat betekent dat je een rente van 8% zou moeten kunnen betalen en dan vindt de bank het wel erg krap worden en komen we niet door de keuring. Tranen rollen over mijn wangen, ja jullie lezen het goed gewoon, midden in de bank, bij een officieel gesprek, dikke tranen, wat ben ik toch een gevoelig emotioneel trutje. Britt(de bank mevrouw), kijkt ons met een groot schuldgevoel aan ze vindt het zichtbaar vervelend ons dit nieuws te moeten melden. Natuurlijk kan zij er ook niks aan doen, dit zijn nu eenmaal de regels en die heeft zij netjes na te leven. Toch komt ze ineens met zeer hoopgevend nieuws, als wij de mogelijkheid hebben om een appartement in ons huis te realiseren en dat kunnen gaan verhuren, dan zou dit nog weleens goed uit kunnen pakken. We weten dat er altijd een appartement in het huis heeft gezeten en dat door zeer kleine aanpassingen het weer eenvoudig terug te maken is. Ook Pieter begint er weer in te geloven en bevestigt nadrukkelijk, dat hij zeer handig is en dat echt kan, bovendien dat het goed te doen is. Als Pieter doorvraagt in welk tijdbestek hij het voor elkaar moet hebben, krijgen we een verrassend antwoord. Het is namelijk niet zo dat we het gelijk moeten realiseren, maar als de rente echt op 8% zou komen en we de maandelijkse hypotheeklasten niet meer kunnen opbrengen, dan moet die mogelijkheid er dus echt zijn. Zichtbaar begin ook ik weer bij mijn positieven te komen en de tranen drogen op, mijn mondhoeken zorgen weer voor een voorzichtige glimlach. Het begint er dan wel weer iets beter uit te zien voor ons , maar we hebben nog steeds geen;”GO” van de bank, het blijft twijfelachtig en ze moet ons teleurstellen volgens de beperkingen komen we echt iets te kort. Hup daar gaan we weer, mijn glimlach is nergens meer te bekennen, als dit niet lukt leg ik aan Britt uit met deze vraagprijs, hoe moet het ons dan ooit wel gaan lukken, de huizen worden alleen maar duurder en dan moeten we nog gaan bieden. Waar we nu wonen is het echt niet langer meer een optie en huurhuizen zijn ook niet beschikbaar, dan moeten we straks Aurland verlaten en dat is wel het laatste wat we willen. Dan gebeurt er iets wat we nooit hadden durven dromen! Britt snapt me helemaal en ze zegt nogmaals ik wil jullie zo graag helpen en ik ga het doen of nou ja ze gaat het proberen voor ons. Elk kwartaal mag de bank een gezin helpen, een gezin zoals ons waar het eigenlijk prima mogelijk is, alleen met de extreem hoge renteberekening een probleem oplevert. Even een kleine kanttekening, niemand verwacht dat de rente binnen nu en 10 jaar op die 8% zal zitten, maar het is gewoon een regel in Noorwegen. We verlaten de bank zeer gespannen, Britt heeft ons aangeraden om nog niet gelijk te bellen naar de bewoners van het huis, ze heeft beloofd, dat ze echt haar best voor ons gaat doen, ook zij gunt ons dit huis. Bijzonder toch! Nog geen 15 minuten later, gaat Pieter zijn telefoon met ingehouden adem luisteren we beiden zeer aandachtig. Britt heeft fantastisch nieuws, wij zijn het gezin van het volgende kwartaal, waar de bank een stukje garant voor wilt staan, waar de bank dus een soort risico voor wilt gaan nemen. Dit moet even landen, we kunnen het niet geloven, is dit echt? We moeten naar de bewoners bellen en ze vragen of we langs mogen komen, het gaat echt gebeuren, we gaan een huis kopen. Ze zijn net zo gespannen als ons, we hebben niet precies verteld wat we komen doen, maar alleen dat we terugkomen van de bank en dat we iets moeten bespreken. We zeggen heel erg eerlijk, dat het eerst een ;”NO” was bij de bank, maar dat het toch is gelukt, we vragen of er nog ruimte in zit voor onderhandeling, zeker omdat het wel allemaal erg krap is bij de bank. Gelukkig staan ze ervoor open en dat maakt het nu in deze tijd, waar de huizengekte echt is losgebarsten, toch extra bijzonder, zelfs nu ze weten dat er mensen bereid zijn om boven te vraagprijs te bieden accepteren ze ons bod van 380.000! Ja, jullie lezen het goed wij hebben een huis gekocht, wat zijn we blij, toch lijkt het wel of ik nog niet op “de” roze wolk zit, waar ik had verwacht op te zitten, of ik het nu niet helemaal kan beseffen, ik weet het niet, er voelt iets niet helemaal ok. Mijn gevoel wordt helaas bevestigd als we in de avond onze mailbox openen, er is een mail van Britt binnengekomen, ze is vergeten te vertellen dat er 2,5% extra eigen geld bij komt kijken, om een soort tax te betalen. Onze wereld stort letterlijk in, we moeten echt al ons eigen geld inzetten om de eigen inleg te betalen met al extra hulp van Piet en Ina, dus nog meer eigen geld nee dat is geen optie. We gaan alles berekenen en liggen de hele nacht wakker, het is dan ook niet zo gek om de volgende ochtend de dag te beginnen met een mega migraineaanval. Als we echt extreem gaan sparen, maar dan echt extreem en nog iets meer hulp krijgen van Piet en Ina, dan is er nog een kans voor ons Gelukkig krijgen we ook nu super lieve hulp en staat iedereen er helemaal achter. Zo kunnen we dan eindelijk echt naar de bank bellen, en bevestigen dat we net een huis hebben gekocht en als we vertellen dat we nog 10.000 van de vraagprijs hebben afgekregen, zijn ze ook super blij! Dus eindelijk, na vaak dromen en bekijken van huizen is het gelukt en hebben wij echt ons “Droomhuis” in Aurland gevonden, vanaf half Januari hebben wij de sleutel!