DE START VAN XEM ZIJN AVONTUUR

Na lang wachten voor Xem komt er nu voor hem ook een nieuwe spannende tijd.

17 Augustus is daar eindelijk de eerste schooldag, na de vakantie.

En zoals jullie hebben kunnen lezen, heeft hij tijdens het verjaardagsfeest zijn klasgenootjes allemaal al gezien.

Dat maakt het iets minder spannend, voor hem zelf sta ik strak van de zenuwen,

waar ik in het begin van Xem zijn leventje het nog moeilijk had, om al die emoties toe te laten.

Word ik nu toch eindelijk een echte mama en wil je het allerbeste voor je kindje.

De spanning probeer ik natuurlijk niet te laten merken.

We proberen Xem, zo goed als we kunnen voor te bereiden op dit nieuwe avontuur.

Zo kan hij in het begin niemand verstaan, dat lijkt ons erg lastig.

Xem is daar wat makkelijker in, die vindt het allemaal wel prima en zegt.” k denk dat ik de juf wel zal begrijpen”.

Hij kan niet wachten om richting school te gaan.

Pieter is vanmorgen gewoon naar zijn werk gegaan.

Bij het intake gesprek is ons verteld, dat ik een hele dag bij Xem, mag blijven.

Voor Xem was het “niet nodig” zei hij stoer, maar voor mij was het een fijn idee.

Misschien ben ik daarom ook wel een beetje zenuwachtig.

Want zo goed als Xem omgaat met nieuwe dingen, zo moeilijk heb ik het daarmee.

En ben ik stiekem heel blij en dankbaar, dat hij niet op mij lijkt.

We weten van het intakegesprek ook, dat we na de vakantie allemaal moeten verzamelen in het aangrenzende gebouw.

Het ziet er allemaal erg warm en hartelijk uit.

Er branden allemaal kaarsjes, wat hier in Noorwegen erg normaal is, elke dag worden er in de klas ook kaarsjes aangestoken.

Dat geeft gelijk zo een fijne sfeer .

Alle kindjes zingen de liedjes vrolijk mee, die op de beamer worden getoond.

Zelfs Xem probeert er wat van te maken, of nou ja zijn mondje gaat open en dicht.

Het lijkt erop dat Xem vanaf het eerste moment goed wordt opgenomen in zijn klas, hij hoort er al helemaal bij.

Ja hoor, daar komen bij mij die tranen, nog net weet ik ze binnen te houden en valt niemand het op.

Maar op zo een moment komt alles samen, opluchting, trots, ga zo maar door.

Alle nieuwe kindjes worden ook persoonlijk nog welkom geheten, dan hoort Xem zijn eigen naam.

Hij glundert van oor tot oor en zegt ”hoorde je dat mama” de mevrouw noemde mijn naam.

Dat was ook gelijk het enige wat we in de toespraak goed hebben kunnen verstaan.

De rest gaat voor nu nog veel te snel en dan nog eens in een pittig dialect.

Daarna lopen we zelf met zijn alle naar de school.

Xem neemt plaats achter het tafeltje waar zijn naamsticker op staat, ik loop even naar hem toe en vertel hem dat ik even weg ga.

Dat vindt hij totaal geen probleem, hij stelt me zelfs gerust en zegt.”dit gaat mij wel lukken hoor mama”.

De directrice wilt nog wat dingen uitleggen aan de nieuwe ouders.

Ja, dat lezen jullie goed.

Ouders, met nadruk op de letter S, achter het woord ouder.

In Noorwegen is het de bedoeling, als je kind voor het eerst naar school gaat, dat daar dan beide ouders bij aanwezig zijn.

Oeps, dat hebben we even over het hoofd gezien.

Pieter werd ook op zijn werk al aangesproken.

100 keer excuses, dat ze hem vergeten waren, om hem vrij te geven.

In Noorwegen krijg je daar blijkbaar een vrije dag voor.

Dat hebben wij weer, dan voel je al zo onzeker en het is al lastig te volgen in dat snelle Noors.

De directrice doet erg haar best om het te vertalen naar het Engels, maar eerlijk gezegd volg ik dat ook niet helemaal.

Oh, wat heb ik Pieter nu extra gemist.

Na vaak ja geknikt te hebben en wat gebrekkig Engels terug gepraat te hebben, mag ik naar de klas van Xem.

Eindelijk wat duurde dat lang, arme Xem als hij zich net zo ongelukkig voelt als ik daarnet, dan waren het een paar pittige eerste uurtjes voor hem.

Haha, dat voelen jullie natuurlijk al aankomen, hij zit er prins heerlijk bij en zegt.” ga maar naar huis Mama”.

Wat!!!, naar huis ik ben hier voor jou, om bij jou te blijven.

Totaal verbaasd en niet verwacht zit ik op de fiets naar huis.

Met de juf heb ik afgesproken dat ze me altijd kan bellen, als Xem het toch niet fijn vindt.

Jullie raden het al, dat gebeurde natuurlijk niet.

Ook hebben wij er voor gekozen, om Xem elke dag naar de SFO te laten gaan.

Dat is de buitenschoolse opvang hier in Noorwegen .

De schooltijden zijn van: 8:30-13:15 en daarna gaan naar de SFO tot 15:30-16:00.

Dat is afgestemd op de banen van de ouders.

De leraressen zijn erg blij, met onze keuze voor de SFO ,zo kan Xem zijn Noors goed en snel op pakken.

Ik bewaak mijn telefoon elke seconde, maar nee geen belletje.

Om 3 uur spring ik op mijn fiets, ik kan me niet meer inhouden, een half uur te vroeg maar goed.

Daar is dan weer een soort oer moeder gevoel, ik kan het niet bedwingen, zo graag wil ik Xem ophalen, even denk ik.” help” wat gebeurdt er met mij.

Word ik nu echt zo een suffe moeder.

Maar nee, natuurlijk niet ik hou gewoon van dat ventje.

Zo een eerste schooldag in een nieuw land, moet toch ook spannend voor hem zijn.

Bij aankomst zit Xem heerlijk te spelen, met de andere kinderen.

Ik vuur een complete vragenlijst af op Xem.

Xem kijkt mij niet zo boeiend aan en zegt. “het was zo leuk mama’’!

Oké, de zorgen om Xem waren duidelijk niet nodig deze dag.

Wat is dit een fijn gevoel.

Wij kiezen ervoor om te emigreren, daarin heeft Xem niet zoveel te kiezen gehad.

Maar als dan je kind gelijk zo fijn naar school gaat, is dat wel een heel lekker gevoel.

We zijn benieuwd, hoe hij het ervaart over een paar weken en hoe snel hij de taal kan gaan begrijpen.

Maar voor nu was deze eerste dag perfect.

En zijn wij meer dan trots op die lieve kleine Xem!