CADEAUTJE VOOR PIET EN INA

Zoals de meesten van jullie wel weten, door het lezen van de verhalen op ons blog, zijn Piet en Ina weer heerlijk een paar maanden in Noorwegen om rond te trekken door dit fantastische land. Wat is het ontzettend fijn om te zien hoe ze intens kunnen genieten met hun camper en hun welverdiende pensioen. Een extra cadeau voor ons natuurlijk, dat ze toch wat makkelijker langs kunnen komen. Toch komt er altijd weer het moment, dat je afscheid zult moeten nemen, gelukkig gaat dat steeds makkelijker en natuurlijk hoort daar soms een traan bij. Voor ze ons deze keer weer gaan verlaten hebben we een leuke verrassing geregeld, dat het er twee zouden worden hadden ook wij niet voorzien. We hebben jullie als lezers ook al een paar keer mee genomen met onze dromen over huizen, Piet en Ina bellen we geregeld en dan horen ook hun onze enthousiaste verhalen. Het is dan altijd extra lastig om je gevoel wat je hebt bij een huis uit te leggen, via de telefoon. In Nederland konden we makkelijk zeggen als we enthousiast waren over een huis;”gaan jullie mee met de tweede bezichtiging”, maar ja als we reëel zijn vlieg je natuurlijk niet even over om mee te gaan kijken. Deze keer ligt het anders, al weten hun daar nog niks van. De zoektocht naar een huis begint serieuzer te worden, nu we hier wat langer wonen en nu we zeker weten dat Aurland de plaats moet zijn waar we willen blijven. Xem is hier meer op zijn plek dan waar dan ook en ook wij voelen ons hier zeer vertrouwd en krijgen steeds meer diepere vriendschappen. Er is een groot nadeel aan Aurland en de huizenmarkt hier; de prijs!!, we wonen echt in een super duur gebied, daar moeten we dus mee dealen. De eerdere huizen die we voorbij zagen komen en die we ook benoemden in ons blog zijn inmiddels allemaal verkocht. Onze wensenlijst is er niet minder op geworden, als we eerlijk zijn weten we dat we dingen zullen moeten gaan strepen, niet alles is realistisch, toch zijn er ook bepaalde zaken waar we echt geen afscheid van willen nemen. Één daarvan is het uitzicht op het fjord, dat gevoel wat je hebt als je daar op kijkt is onbeschrijfelijk, het geeft je een zeer rustig en vrij gevoel. Pieter heeft een collega, die over 2 jaar met pensioen gaat en we weten dat ze Aurland dan gaan verlaten, om dichtbij hun kinderen en kleinkinderen te gaan wonen. Het huis is perfect en voldoet eigenlijk aan al onze wensen, de twee nadelen zijn de afstand voor Xem naar zijn vriendjes en school is iets verder weg en het is pas beschikbaar over 2 jaar. Toch denken we dat het een super goede optie zou kunnen zijn, het uitzicht is perfect meer dan genoeg kamers en zelfs een mogelijkheid voor een Airbnb, wat weer goed kan helpen bij de bank, voor het verstrekken van een hypotheek. We verzorgen tijdens hun vakantie de bloemen en de post en als ik vertel dat Piet en Ina bij ons zijn, krijg ik een zo ontzettend lief berichtje. Ze schrijft;”dat Pieter zijn ouders ook wel even binnen mogen kijken, hoe bijzonder is dat?, iets waarvan we nooit hadden gedacht, dat we dit zouden kunnen doen met hun, een huis bezichtigen ligt ineens binnen handbereik. We besluiten het nog even als een verrassing te houden, maar zodra ze hier zijn , kunnen we het bijna niet meer voor ons houden. Ze zijn beiden perplex, ook hun hadden niet verwacht, dat ze mee zouden kunnen naar een bezichtiging, hoewel dit niet officieeël via een makelaar is, voelt het toch extra bijzonder. Ook hun zijn net als wij enthousiast over het huis en zien de mogelijkheden, jullie snappen dat Piet( de klusser) gelijk allerlei plannen in zijn hoofd heeft, wat mogelijk is met de ruimtes. Het voelt super fijn om het samen met hun te bekijken, even iets vertrouwds bij je, als je zulke bijzondere stappen in je leven gaat nemen, is altijd fijn. Als we door het dorp wandelen vertellen we nonchalant, dat er nog een huis te koop staat, maar dat we denken dat het niks voor ons is, het is vrij prijzig(430.000), zeg maar gerust duur haha in Nederland vonden wij een huis van 200.000 al duur en dit is meer dan het dubbele. Helaas is dat de andere kant van het mooie plaatje, je zult er ook voor moeten betalen, maar zoals ik al zei, Aurland is toch echt onze plek geworden, dus dan zullen we daar mee moeten dealen. De foto’s op Finn ( Noorse Funda) spraken ons niet aan om een afspraak te maken met de makelaar. Ina denkt daar anders over, je moet je nu niet gelijk richten op dat ene huis van Pieter zijn collega, je moet alle opties open houden, natuurlijk heeft ze daar gelijk in, of ze heeft de smaak te pakken en wilt meer huizen bekijken. Het zet ons toch aan het denken en ook wij denken, kijken kan toch altijd en misschien ook extra fijn om het met wat extra ogen te bekijken, soms kan je zelf zo enthousiast zijn en ben je bevooroordeeld. Als we aan de makelaar vragen of de ouders ook mee mogen en we de situatie uitleggen, dat we zijn geëmigreerd en ze er nu toevallig zijn, staat hij er gelijk voor open. Door de corona was het even spannend, maar het kan en mag, ook voor Pieter en mij is dit extra spannend, voor het eerste echt met een makelaar, we hebben geen idee hoe het gaat in Noorwegen. We weten wel dat je in Noorwegen maar één makelaar hebt, voor zowel de aankopende als de verkopende partij, ook het bieden op een huis gaat hier heel anders. In Nederland zijn we gewend, dat niks openbaar is, hier is alles transparant en weet iedereen hoeveel je biedt, misschien zal ik het bieden eens kort toelichten, dan snappen jullie het ook. Zodra je een huis bent gaan bezichtigen kom je op een lijst te staan, dan is het wachten tot er iemand komt met een openingsbod en dan kan het ineens heel erg snel gaan. De verkopende partij bepaalt de tijd voor het bieden, dat kan soms 6 uur zijn maar ook 24, het gaat allemaal via sms in een groep, zodra iemand een bod plaats, leest iedereen het en kan je dus overbieden. Er is één maar, wat je biedt is ook rechtsgeldig, dus je moet met elkaar van te voren heel erg goed afspreken, tot hoever je mee gaat bieden, want eenmaal geboden kan je niet meer terug. Misschien roept dit bij jullie allemaal vraagtekens op, maar wij vinden die transparantie heerlijk!, geen gedoe, je weet gelijk waar je aan toe bent. Maar goed eerst de bezichtiging natuurlijk, het is een super zonnige dag en iedereen heeft er zin in. Bij binnenkomst zijn we gelijk enthousiast, het is super aan kant allemaal en netjes, dat is trouwens hier ook echt bijzonder, hier zie je foto’s voorbijkomen van huizen, dat je denkt hoe kan je dat zo plaatsen, overal hopen vuile was, stekker van de stofzuiger in stopcontact en ga zo maar door. En ook als je huizen binnenkomt kan je zulke dingen aantreffen, hier is het heel anders, alles is aan kant en dat oogt gelijk rustig. Het huis heeft zeer leuke details, wat ons allemaal doet denken aan de Singelstraat (het oude huis van Piet en Ina), vooral Pieter geniet daar zichtbaar van en wordt weer even mee genomen in zijn herrinneringen, naar zijn eigen jeugd. Ook is het huis super groot, misschien wel te groot voor ons drietjes, maar dat is iets waar we aan zullen moeten wennen, kleine huizen bestaan hier bijna niet. Ja, de mensen hebben dat meer als vakantie woning, maar je komt ze zelden tegen als woonhuis. We kunnen ons enthousiasme niet goed verbergen en de bewoonster is zeer aardig en open over de andere kijkers. Jullie lezen het goed, het is inderdaad de verkoopster zelf die ons mee neemt door het huis, dat is ook gelijk een verschil met Nederland, in Nederland moet je tijdens een bezichtiging het huis verlaten, hier is juist de verkoper degene die alles verteld. We krijgen nog een heerlijk glas water en dan is het tijd om alles even te laten bezinken, ze zegt dat we altijd nog een keer mogen komen kijken. We hebben de deur nog maar net gesloten en onze kwebbeltjes gaan los, wat zijn we enthousiast, zo zie je maar, altijd gaan kijken, soms zijn foto’s zo anders dan in het echt. En wat is het fijn om dit te delen met Piet en Ina, Piet zijn gedachten gaan ook bij dit huis gelijk weer aan de haal, die ziet ons er al wonen, haha. Nu ligt de bal weer bij ons en komen er zaken bij kijken, die we echt zelf moeten onderzoeken, zoals het bekijken wat er mogelijk is voor een hypotheek. Waar Piet en Ina dachten even rustig op vakantie te komen, hadden we ineens hele andere plannen voor hun in petto. Helaas gaan ze weer verder aan hun mooie reis door Noorwegen en zullen ze het derde huis niet mee kunnen gaan bekijken. Ja inderdaad jullie lezen het goed, er is ook nog een derde huis op ons pad gekomen, zo hebben we geen opties en zo is de keuze ineens reuze. Nou ja, dat valt natuurlijk nog af te wachten wat de bank ons gaat vertellen, misschien zitten we nog wel 5 jaar aan ons kleine knusse appartementje vast. Het was voor ons een zeer bijzondere ervaring in ons hele emigratieavontuur en zo begint het avontuur steeds meer vorm te krijgen. We zijn extra blij dat we deze mooie huizen samen met Piet en Ina hebben kunnen bekijken en we weten, dat ze net zo van de verrassing hebben genoten als wij.