BIER AVONTUUR

Waar we nog steeds niet aan toe gekomen zijn, is iets vertellen over het werk van Pieter.

En ja, daar zijn jullie natuurlijk ook erg benieuwd naar.

Nu is het voor mij iets lastiger om daar iets over te schrijven, omdat ik daar nooit bij aanwezig ben.

Nu zou ik Pieter het toetsenbord in handen kunnen geven en het een gast blog laten worden, maar ik geloof dat ik toch graag de eigen regie heb.

Dus ga ik het anders doen.

Ik ga Pieter eerst een interviewen en kruip dan achter mijn toetsenbord.

Het is natuurlijk hartstikke gek om je eigen man te interviewen, ik denk wel dat ik genoeg informatie heb om er wat over te vertellen.

Pieter is in Februari de brouwerij voor het eerst gaan bezoeken, dat voelde gelijk goed.

Tegen hem was wel verteld dat hij met 1 iemand goed samen moest kunnen werken.

Dat is Claus (de brombeer van de brouwerij), volgens de andere collega’s dan.

Pieter vindt Claus wel een relaxte man, alleen hij is gewoon toe aan zijn pensioen, hij moet nog 2 jaar werken.

Samen met Claus is Pieter verantwoordlijk voor het inpakken van het bier.

Daarin heeft Pieter wel wat stappen terug gedaan in zijn kunnen.

Hij verteld mij, dat hij dat helemaal geen probleem vindt, dat wist hij ook toen hij deze baan aannam.

Hij is verantwoordelijk voor het hele technische gebeuren van de brouwerij, maar ook voor het inpakken.

Door de corona is er een afspraak gemaakt, dat Pieter voor 50% gaat werken, nu is dat in de praktijk net even anders geweest en is het meer 80% soms zelfs 100% geworden, dat vindt Pieter helemaal niet erg.

Zo heeft hij alle tijd gehad, om de machines van binnen en van buiten goed te leren kennen.

Claus drinkt graag een bakje koffie en zal zeker niks extra’s doen, wat niet tot zijn taken behoord.

Hier in Noorwegen lopen dat soort dingen nogal anders dan wij gewend zijn.

Waar Pieter voorheen, als zijn werkzaamheden erop zaten gerust even een collega hielp of de rommel opruimde van iemand anders, doe je hier in Noorwegen alleen wat in je functie omschrijving staat.

Dat betekend als bijvoorbeeld Claus zijn inpakwerk erop zit, hij niet gaat helpen bij een collega, maar hij gaat dan koffie drinken.

Want jou taken, die bij jou functie horen, die zijn klaar.

Dat is wel een beetje een vreemd iets in Noorwegen, voor ons is het vreemd voor hun is Pieter raar, die extra handelingen verricht.

Dat zijn kleine dingen, die hier net even anders gaan, maar met de tijd wen je daar vast snel aan.

Ook wordt Pieter erg goed opgevangen bij de brouwers, ze doen allemaal hun best om Pieter aan het thuis brouwen te krijgen.

Of dat gaat lukken dat weet ik nog niet, het boek “brouwen voor dummies”, ligt al voor hem op de plank.

In de pauze tijd is er altijd een fijne sfeer, dat is hier erg goed geregeld bij de brouwerij.

Je betaald 2,00 per dag en dan mag je eten en drinken wat je wilt.

Als je de Noorse prijzen weet, is dat erg goedkoop, er is altijd vers brood en beleg in overvloed.

Zo heb je in de zomer ook een ruime keuze aan ijsjes (cornetto’s, magnums), zijn tot je beschikking.

Als jij tussen de middag besluit om de bbq aan te steken en hamburgers wilt bakken, is dat allemaal mogelijk.

Voor de medewerkers word hier goed gezorgd.

In de brouwerij werken ze met 6 collega’s, dat is zeer kleinschalig, maar maakt het wel fijn.

Ook kan je dan zo met iedereen echt een persoonlijke band opbouwen.

Evan is eigenlijk teamlid nummer 7, ook al is hij de baas, hij draait gewoon lekker mee in het team.

Ook aan de werktijd hoeft Pieter niet lang te wennen, het voelt als een cadeautje.

Waar hij in Nederland extreem lange dagen maakte en we hem bijna niet thuis zagen,

is hier een werkdag van 8:00- 15:30 helemaal normaal en dat went erg snel.

Nu zegt Pieter.”ik ben helemaal kapot” aan het einde van de week.

Dan moeten we weleens lachen, want soms zit hij dan nog maar op de helft van het aantal uren, dat hij vroeger draaide.

Waar Pieter wel aan moest wennen is het bier proeven, voor je het in kan gaan pakken .

Dat is soms al om 10 uur in de ochtend en geen zorgen ze slikken het niet door, maar de smaken moeten wel goed rond gaan in je mond.

Daarna word het netjes uitgespuugd, of dat om 15:00uur in de middag nog zou gebeuren, dat weet ik niet zeker.

Het is een soort laatste controle check of er niks raars met het bier aan de hand is, dat is eigenlijk de echte reden van het voorproeven.

Ook is Pieter zijn assortiment speciaalbier drinken, flink uitgebreid sinds hij hier werkt.

In Nederland was Pieter geen grote bierdrinker en bleef het bij een flesje Jupiler, maar inmiddels zijn de smaken toch door ontwikkeld en kan hij ook zeker het specialere bier waarderen.

Niet dat Pieter ineens een fanatieke bierdrinker is geworden hoor, geen stress!

Voor hier is Pieter een zeer zuinige drinker, gemiddeld een blikje of 2/3 per week.

De Noren daarin tegen, die houden echt ontzettend van drank.

Dat is ook goed te merken in de brouwerij, waar de Noren voorheen naar Zweden reisde om drank te halen, doordat het daar aanzienlijk goedkoper is, kan dat nu niet door de corona, al is dat voor de brouwerij natuurlijk helemaal top.

De Noren zijn er niet minder om gaan drinken, in de corona tijd en betalen dan gerust wat meer voor hun biertje.

Dan moet je weten dat het goedkoopste bier begint bij 40kronen (4,00euro) en dat de speciale bieren op kunnen lopen tot 60kronen (6,00euro)voor een 33cl blikje.

De flesjes gaan nog wel een stapje duurder daar betaal je zo een 55kronen(5,50euro) voor het goedkoopste flesje en dat gaat door tot 160kronen(16,00euro).

Wat wel leuk is om te weten dat ze ook prijswinnende bieren hebben.

Bijvoorbeeld de IPA(6.5%alc) dat is een winnend bier, ook sturen ze geregeld nieuwe bieren in.

Ze sturen regelmatig bieren in en vallen vaak in de prijzen.

Ook in Australië, Engeland en de rest van Europa word er regelmatig een prijs binnen gesleept.

De brouwerij is nu 8 jaar oud en groot onderhoud is er tot nu toe nog niet geweest.

Pieter heeft een schrijfblok, wat aardig aan het uitbreiden is met de klussen, die nog op de planning staan.

Zo hoeft hij de komende jaren niet bang te zijn, dat hij zonder werk komt te zitten.

Daarbij loopt hij wel tegen wat andere dingen aan.

Spullen bestellen gaat hier heel anders dan in Nederland.

Dan was het een telefoontje plegen en je had het dezelfde, of soms de andere dag in huis.

Hier kan je gerust een week wachten, of nog wel langer.

Maar hier staat dan ook niemand raar te kijken als er een machine stil ligt .

De klant word dan gewoon opgebeld, met de mededeling je bier is wat langer onderweg.

Niemand zal je daar over horen, de mensen zijn het gewend.

Pieter heeft zijn plaatsje dus helemaal gevonden en hoopt hier zeker nog wel een tijdje te mogen en kunnen werken.

Pieter zijn favoriete Ægir bier op dit moment is : Dry-Hopped Maibock.