BEZOEK

Dit is zo ontzettend gek, ons eerste bezoek is net aangekomen.

Xem is door het dolle heen!

Hij zit in zijn roeibootje, als de camper van Opa en Oma aankomt rijden.

Het enthousiaste is niet meer te bedwingen.

Hij staat op, gaat hevig staan stampen en springen in dat rubberbootje .

Dat hij niet omgevallen is vind ik nog steeds bijzonder.

Wat zijn kinderen dan toch puur in hun emoties.

1 groot feest is het!

Xem is er mega druk onder en wil van alles te gelijk laten zien.

Natuurlijk is zijn riante slaapkamer het eerste wat geshowd moet worden, dat snap je wel.

Gelukkig blijven ze hier 4 a 5 dagen en heeft Xem alle tijd al dringt dat nu nog niet echt door.

Opa, Opa, Opa dat de hele dag.

Het bootje moest als eerste getest worden.

Na de rondleiding was het, opa kom trek je zwembroek aan.

Dat moest als eerste gebeuren dat snap je wel, opa moest en zou mee gaan in de roeiboot.

Oma kreeg daar nog even uitstel voor, wat een geluk voor haar.

Ik kan je vertellen je houdt geen droge billen.

Ze zijn met hun camper en dat is wel een groot geluk, hoe fijn dit huisje ook is voor ons drietjes als er bezoek komt is het echt wat aan de kleine kant.

’s Avonds gaan ze opzoek naar een rustig camper plekje en de volgende dag,( soms erg vroeg) staan ze weer bij ons.

We plannen leuke dingen deze dagen.

Doordat Pieter de ene week 2 en de andere week 3 dagen werkt, heeft ook hij lekker de tijd met zijn ouders.

De conditie wandeling is als eerste aan de beurt, ze hebben mijn blogs gelezen.

En zijn benieuwd of ze de python op deze wandeling ook tegen komen.

Al denk ik dat niet hoor, die lopen thuis ook veel en zijn erg sportief.

Die vinden zelfs dat addertje, wat bij mij een grote python bleek te zijn vast maar een regenworm.

Door hun goede conditie, die bij ons gelukkig ook verbetert is gaat de wandeling een stuk soepeler dan gedacht.

We waren vrij snel boven, de wandeling gaat ook over traptreden de mannen wisten ze te tellen 580 ongeveer.

Ze snappen gelijk dat we deze wandeling vaker dan 1 keer willen lopen, wat een uitzicht!

Ook is het strandje een dagelijks terugkerend iets, wat Xem met opa en oma wilt beleven.

Het weer is elke dag top geen 30 graden, meestal wel zonnig en droog.

Ze geven vaak regen af op het weer bericht.

Eigenlijk hebben we in al deze weken alleen s ‘avonds of s ’nachts een regenbui gehad.

Het is fijn dat er even bekende langs komen op bezoek.

Je wilt toch delen met dierbaren hoe we er nu bijzitten, en hoe ons leven er nu een beetje uitziet.

Wandelen is wel 1 van de hoofd dingen die we doen tijdens het bezoek van opa en oma.

Maar dat is eigenlijk altijd wel ons hoofd ding in Noorwegen.

Ook tijdens de vakanties waren onze wandelschoenen echt een must have om mee te nemen.

De natuur is ook zo prachtig je raakt niet uitgekeken.

Pieter heeft nog een groot doel, de wandeling van vorige week helemaal tot aan de top beklimmen.

Prest heet de hike, maar zoals jullie konden lezen ging dat niet zonder slag of stoot en nam de hoogtevrees het over.

Natuurlijk zetten we door en gaan we de uitdaging aan.

Ergens is de must het dit keer wel te halen nog net iets groter, ik bedoel je wilt er niet uitgelopen worden door je schoonouders.

Xem was wel mijn joker om in te zetten, als ik het echt niet meer trok zei ik toch gewoon voor Xem vind ik dit echt te gevaarlijk we stoppen.

Nu was het ook best wel gevaarlijk, wist ik natuurlijk van de vorige keer.

We zorgen voor een goed overlevering pakketje met genoeg eten en drinken en we gaan ervoor.

We zijn lekker vroeg in de ochtend ,het weer is prima zonnig maar niet snik heet.

Zoals eerder benoemd is er met de conditie van mijn schoonouders niks mis, fitter dan ons.

We lopen of nee we klimmen omhoog, recht toe recht aan wandelen kennen ze hier niet.

Het kleine berggeitje gaat weer als een speer, en vind het een feest dat Pieter hem beloofd verder te mogen als vorige keer.

Toch is het weer puffen en hijgen, we stijgen snel .

De wandelstokken die ze mee hebben zijn echt een uitkomst, voor hun dan.

Ik ben voorlopig nog lekker eigenwijs en wil het zonder doen.

Het is zo handig probeert mijn schoonvader me te helpen nee laat, me snauw ik naar hem.

Arme man die is zo lief en bedoeld het zo goed.

Je ziet toch wel dat ik in gevecht ben met mijn hoogtevrees denk ik in mezelf.

Daar kan ik jou lieve hulp nu over stokken niet bij gebruiken hoor.

Het word steeds zwaarder maar iedereen klimt door.

Yes!, er is iets goeds bereikt.

We zijn verder dan vorige week, waar toen halverwege mijn spaghetti al dente benen daar al naar boven kwamen zijn we daar nu ruimschoots voorbij.

Dat geeft moed, voor iedereen is dit een uitdaging.

Wat is Xem trots dat hij al zover is, en nog door mag gaan de richels worden steeds smaller.

En ja hup ineens uit het niks, is daar de paniek echte paniek mijn benen blokkeren tranen over mijn wangen.

Het stopt hier, en ik ben nog niet boven.

Pieter komt bij me zitten en zegt kijk hoe ver je bent gekomen.

Ga rustig naar beneden wij klimmen door, alleen nu rustig naar beneden hoe kan je dat zeggen dat lukt me nooit zonder jou .

Even schieten de wandelstokken van Piet door mijn hoofd.

Waarom ben ik toch zo eigenwijs.

Met een pittig gesprek met mezelf daal ik af, bibberend en huilend kom ik beneden.

Even ben ik ze blijven volgen, hoe stoer ze hun weg naar boven voortzetten.

Het werd te duizelig ik kon niet blijven kijken, wat ben ik trots ook op dat kleine berggeitje wauw wat een bikkels.

Hoewel het is gebleken dat zelfs opa en oma mij eruit hebben gelopen ben ik blij, vaste grond onder mijn voeten.

Ik wacht bij de auto en merk dat ik het spannend vind, Xem is nog best klein en hij is zo hoog ik weet dat Pieter extra goed oplet maar toch.

En ja hoor daar komen na een tijdje, blije gezichtjes lopen de parkeerplaats op.

Oma is ook iets eerder gestopt dan de mannen maar wat ontzettend knap.

Drie generaties wisten de top bijna te bereiken, het laatste stukje vond Pieter voor Xem echt te gevaarlijk .

Jullie snappen het, dat moet nog een keer afgemaakt worden.

Opa en Oma gaan door Noorwegen reizen met de camper, en komen over 2 maanden ongeveer nog even langs .

Xem en wij ook hebben er echt van genoten, om alles hier te kunnen laten zien waar wij nu wonen.

Als ze in September komen willen we ook gaan eten in het restaurant van de brouwerij waar Pieter werkt.

Doordat het toerisme erg aantrekt nu is het erg druk in Flåm, en hebben we er bewust voor gekozen het uit te stellen tot dan.

Bedankt dat jullie er waren, wij hebben genoten !